Deel 1
Pauline was een 28-jarige getrouwde vrouw . Ze woonde in een flat op de derde verdieping. Aan de voorkant was de galerij, aan de andere kant een balkon. Naast de woonkamer was haar slaapkamer en vanuit beide ruimtes had je toegang tot het balkon. Pauline was een stevige meid. Ze had een goed ontwikkeld lichaam waar ze maar wat trots op was. Soms stond ze naakt voor de passpiegel en bekeek ze zichzelf. Brede heupen, grote borsten en een platte buik. Haar kutje was niet geschoren, ze trimde haar schaamharen.
Pauline was een sterk fysiek ingestelde vrouw. Er moest altijd even lichamelijk contact zijn. Een hand op haar schouder, een aai over haar bol. Het was belangrijk voor haar. Dat voelde prettig, dan voelde ze zich geaccepteerd. Ze had het als kind al. Toen ze ouder werd en de seksualiteit zich ontwikkelde, werd het fysieke alleen maar sterker. Ze had altijd zin in seks. Al snel leerde ze hoe ze zichzelf kon verwennen. Als puber masturbeerde ze zo ongeveer dagelijks. Ze was hetero, maar af en toe een vrouw, daar genoot ze ook van. Ze sportte veel en at gezond. Daar had ze haar prachtige lichaam aan te danken.
Ze was met Maurice getrouwd. Met hem was ze gelukkig. Maar Maurice werkte op de grote vaart. Hij werkte op een containerschip en was eindverantwoordelijke voor het goed stouwen en verankeren van de containers. Het nadeel was dat hij geregeld lange tijd van huis was. Aan een buitenechtelijke relatie dacht Pauline niet. Dat wilde ze ook niet. Ze was gelukkig met Maurice. Maar ze miste wel het lichamelijke contact. Daarom had ze een minnaar. Hij woonde in hetzelfde flatgebouw. Af en toe kwam hij langs als Maurice er niet was, maar was hij er wel dan vertoonde hij zich niet. En dat ging prima.
Op een dag kwam Pauline thuis van het boodschappen doen. Ze liep de hal van de flat binnen en opende naar gewoonte haar postvak. Er was wat post. Ze opende met een sleutel de deur die toegang gaf tot de eigenlijke flatwoningen. In het halletje daar kon ze kiezen: of de lift of de trappen. Bijna altijd koos ze voor de trappen. Dat was goed voor haar figuur. Eenmaal in haar flat ging ze aan de eettafel zitten en bekeek de post. Er zat een bruine envelop bij. Ze bekeek de envelop van voren en achter, maar er stond geen afzender op. Nieuwsgierig opende ze de envelop. Erin was een foto.
Ze schrok toen ze die zag. Boosheid kwam op. Het was een foto van haar en haar minnaar. Zij lag op bed, haar minnaar lag op haar, maar haar gezicht was goed te zien.
“Wat is dit?” riep ze. “Welke viespeuk heeft deze foto gemaakt?”
Ze stond bruusk op en liep naar haar slaapkamer, de foto in haar hand. Het was toch echt hier. Hoe kan dit? Ze draaide de foto om. De achterkant was maagdelijk wit. Er stond niets op geschreven. Geschokt ging Pauline op bed zitten. Ze was boos. Niet zozeer dat iemand haar gezien had, maar op de inbreuk in haar privacy. Ze dacht na. Dit moet van vorige week zijn. Toen was het heet, het is trouwens nog steeds heet. Haar minnaar kwam en ze hadden seks terwijl de balkondeuren open stonden zodat er nog een zuchtje wind in haar slaapkamer kon komen. Ze liep naar de balkondeuren en opende die.
In de wijk waar zij woonde, stonden een vijftal flats precies evenwijdig aan elkaar. Daartussen in had de gemeente grasvelden en bloemenperken aangelegd. De flats stonden zover van elkaar dat je met geen mogelijk bij de ander aan de overkant binnen kon kijken, tenzij….. tenzij je een verrekijker had of een telelens of zoiets. Ze bekeek de foto opnieuw. De foto was korrelig, waarschijnlijk door de afstand. Ze zag dat de foto iets van bovenaf gemaakt was. Ze keek weer naar de overkant. Het kon niet anders dan dat op de vierde of vijfde, of misschien zelfs wel de zesde verdieping iemand haar en haar minnaar had begluurd en een foto had gemaakt.
“Viespeuk, smerige gluurder,” riep ze hardop.
Pauline liep terug naar de kamer. Ze maakte koffie en ging weer aan de tafel zitten. Begluurd te worden is nog tot daar aan toe (Pauline was verre van preuts), maar waarom zo stiekem? En hoe haal je het in je hoofd om iemands privacy te schenden? Wat wil hij met deze foto? Geld soms? Dat had ze niet. Maar als hij iets van haar wilde, waarom zat er dan geen briefje bij? Ze keek nog eens goed In de envelop. Nee, niets dat een aanwijzing gaf.
In de dagen erna gebeurde er niets. Elke dag controleerde Pauline haar postvak, maar er kwam niets. Was het alleen maar een misplaatste grap? Nee, dat kon niet. Met haar minnaar had ze er niet over gesproken. Dat kon altijd nog, redeneerde ze. Pas na het weekend, het was maandag, vond ze weer een bruine envelop. Ze nam hem mee naar boven. Opnieuw geen afzender. Ze scheurde de envelop open. Weer een foto! “Verdomme,” vloekte ze toen ze de foto bekeek. Ze lag naakt op haar rug op bed. Haar minnaar was niet te zien. Deze foto heeft die smeerlap gemaakt toen hij van mij afging. “Verdomme,” herhaalde ze. Ze draaide de foto om. Nee, niets te zien natuurlijk.
“Waarom doe je dit, smeerlap? Wat wil je van me?”
Ze zette de foto tegen het bloemenvaasje aan en bekeek hem nog eens goed.
“Je bent een smerige gluurder, maar ik moet wel toegeven dat de foto niet slecht gemaakt is. Best goed eigenlijk." Ze lag er dan ook heel verleidelijk bij. “Wat wil je van me?”
Pauline pakte de gescheurde envelop. Pas toen zag ze het briefje. Het was een blaadje uit een schoolschrift. Een blaadje met blauwe lijnen, maar de tekst was getypt. Ze las:
Lieve Pauline,
Mag ik je allereerst hartelijk bedanken voor de voorstelling. Het was geweldig om jullie bezig te zien. Je hebt me veel plezier gedaan. De foto die ik je nu stuur was na afloop, zoals je wel zult begrijpen. Wat lig je er toch heerlijk bevredigd bij.
De foto’s zijn alleen bestemd voor jou en mij. Voor niemand anders. Je zult ze nergens tegen komen. Niet op Facebook of TikTok of waar dan ook. Maak je dus geen zorgen.
Een dezer dagen ontvang je een pakketje.
Liefs.
Geen naam uiteraard. Pauline herlas de tekst een paar maal. Ze kon er niets mee. Ze kreeg dus een pakketje. Misschien dat dat wat duidelijkheid brengt. Getypt op een blaadje uit een schoolschrift! De man moet dus nog zo’n ouderwetse typmachine hebben! Zou hij kinderen hebben? Leeft hij misschien met kinderen en een vrouw? Een gezin? Misschien viel het allemaal erg mee. Misschien is het gewoon en man met een fetisj. Een man die verslaafd is aan gluren. Alleen die foto’s, die zaten haar echt dwars. Die gaven de man macht, want ja, wat kon hij daar wel niet mee doen?
Die avond kon Pauline moeilijk slapen. Natuurlijk waren de balkondeuren en de gordijnen dicht. Mocht hij er zijn, dan kon hij haar in ieder geval niet zien. Ze dacht weer aan hem. En hoe meer ze aan hem dacht, hoe meer ze ging geloven dat ze te maken had met een zielig mannetje. Of toch niet? Ze woelde in bed. In haar mobiel had ze geen zin.
Ze stond op en liep de donkere huiskamer in. Ze ging op de bank zitten. De flat aan de overkant lag er donker bij. Hier en daar waren nog wel wat ramen verlicht, maar de meesten waren donker. Zou hij nu achter een van die donkere ramen naar haar flat kijken? Of lag hij in bed? Lag hij nu met zijn vrouw te vrijen?
Seks! Vooral als het donker was dacht Pauline vaak aan seks. Haar hand ging over haar lichaam. Stel je voor dat hij nu keek? Ze schoof haar nachtjapon iets omhoog. Ze aaide over haar kutje, maar keek wel naar de flat. Het prikkelde aangenaam.
“Kijk maar jongetje,” zei ze hardop. Ze stopte snel haar hand in haar slipje. Ze voelde hoe nat ze al was. “Mijn kutje wil je zien, hè? Mooi niet!”
Ze streelde zich even, maar haalde ineens snel haar hand weg. Ze trok haar nachtjapon naar beneden.
“Verdomme,” vloekte ze, “misschien heeft hij wel een nachtkijker? Dat ik daar niet aan gedacht heb!”
Snel stond ze op en liep terug naar haar slaapkamer. “Hier kan je me tenminste echt niet zien!”
Ze trok haar nachtjapon uit en ging op bed liggen. Daar schopte ze haar slipje uit. Toen spreidde ze haar benen wijd.
“Kijk maar jongen, kijk maar, je ziet toch niets.”
Ze sloot haar ogen en verloor zich in haar fantasieën. Ze nam alle tijd om uitgebreid zichzelf te bevredigen. En toen ze eindelijk klaar was, vertoonde het onderlaken een grote natte plek.
Het duurde bijna een week voordat het pakketje kwam. Pauline was heel nieuwsgierig. Geen afzender op de verpakking uiteraard. Er kwam een doosje tevoorschijn. Helemaal wit. Ze opende het. Erin lag een mobiele telefoon. Zo’n ouderwetse Nokia telefoon. Pauline nam het eruit. Nu kon ze de oplader zien en een briefje. Ze opende het briefje. Weer een schoolschrift blaadje. Ze las:
Lieve Pauline.
(Schei toch uit met je ‘lieve Pauline’, d’r is niks liefs voor jou bij, dacht ze)
Lieve Pauline,
Sorry dat ik je zo lang heb laten wachten. Je zal me wel gemist hebben. De telefoon is voor jou. En net als met de foto’s, niemand die het weet en niemand die het hoeft te weten. Het is ons geheim!
Zet hem aan. Ik bel je later vandaag.
Liefs.
Pauline bekeek de telefoon. Hij was niet nieuw. Her en der zaten krasjes. Ze zette hem aan. De display was lichtblauw. Ze controleerde de telefoon om te zien of er iets op stond. Niets natuurlijk. Ze had het ook niet verwacht. Inbox. outbox, call log, alles was leeg. Ze opende het menu. Ze opende ‘games’ en moest glimlachen toen ze het snake spelletje zag. Dat is dat spel dat de slang knipperende lichtpuntjes moet opeten. Daar kreeg je punten voor. Alleen werd de slang steeds langer en wanneer hij zichzelf aanraakte, was het ‘game over’. Dat is echt oud!
Dus hij belt me later. Dan hoor ik zijn stem. Misschien dat ik dan iets te weten kom.
Het was al laat in de middag toen hij belde. Ze hoorde de bekende Nokia tune.
“Dag Pauline”
“Wat wil je?”
“Wat ik wil, vertel ik je straks. Maar eerst je telefoon. Niemand mag van het bestaan van die telefoon weten. Niemand. Als je niet alleen bent, berg je hem veilig op, maar ben je wel alleen, dan moet je hem altijd bij je hebben. Als ik je bel, neem je aan, negeer nooit mijn call. Begrijp je?”
Er viel Pauline iets op, terwijl ze luisterde naar zijn stem.
“Ja, wat wil je van me? Geld en juwelen heb ik niet.”
Ze hoorde hem lachen. “Dat wil ik ook niet.”
“Wat dan wel?”
“Ik wil dat je morgenochtend om elf uur in je slaapkamer bent. Je balkondeuren staan open. Het gordijn is weggeschoven. Ik wil dat je je langzaam helemaal uitkleedt terwijl je naar buiten kijkt. Daarna ga je op bed liggen en bevredig je jezelf. Geen fake! Dat zie ik, ik wil je echt zien klaarkomen!”
“Wat? Ben je helemaal besodemieterd!” reageerde Pauline.
Maar de man ging onverstoorbaar verder: “Zorg dat de telefoon naast je ligt, terwijl jij met jezelf speelt. Dan kan ik je bellen!”
“Flikker nou gauw op! Wie denk je wel dat ik ben? Een hoer soms?”
“Nee, dat denk ik niet. Jij bent Pauline en je hebt een heerlijk lichaam en daar wil ik van genieten. En als ik jou zie genieten, dan geniet ik ook.”
“Trek jij dan af of zo?”
De man lachte slechts. “Dus morgenochtend elf uur zie ik je.”
“Mooi niet. Je bekijkt het maar, maar mij zie je niet.”
Toen veranderde zijn stem. Er kwam dreiging in. Koud zei hij: “Dan moet ik de foto’s op facebook plaatsen. En ik kan je al wel verklappen dat een aantal van mijn vrienden ook bevriend zijn met jouw Maurice.”
“Klootzak!”
“Waarom, lieve Pauline? Ik doe je toch geen kwaad? Ik wil dat jij plezier hebt en dat jij mij plezier geeft. Dat is alles!”
Nu was Pauline even stil. Wat moest ze nu?
“Hoe heet je eigenlijk?”
“Je begrijpt toch wel dat ik je dat niet kan zeggen!”
“Hoezo niet? Je kent mijn naam toch ook?”
De man lachte. “Weet je wat? Noem me maar Mario!”
Daarop verbrak hij de verbinding. Maar met dat hij zei ‘Mario’, bevestigde hij ongewild het vermoeden van Pauline. Ze keek in haar call log. Een geheim nummer natuurlijk. Ze had het kunnen weten.
Ze dacht terug aan het gesprek. Ze vermoedde vrijwel direct dat de man een Italiaan was. Pauline sprak zelf een beetje Italiaans. Ze had zijn lichte accent opgemerkt en toen hij het woord Mario uitsprak wist ze het vrijwel zeker. Hij moest wel een Italiaan zijn, het kon bijna niet anders, maar dan wel een die al geruime tijd in Nederland was. Zijn briefjes waren foutloos en aan zijn praten was niet veel op te merken. Zijn accent had hem verraden. Een Italiaan dus in de flat aan de overkant. Een Italiaanse gluurder!
En nu moest ze zich morgen aan hem vertonen. En niet alleen vertonen! Ze moest wel. De foto’s vormden een te groot risico. Ergens vermoedde ze dat hij het uiteindelijk toch niet zou doen. Hij wist ook wel dat ze er dan werk van zou maken. Een Italiaan vinden in een flat moest toch niet al te moeilijk zijn.
Maar wacht even… waarom zou ze zelf niet iets proberen?
De volgende ochtend was Pauline al vroeg wakker. Ze keek om zich heen. Haar eigen bed, haar eigen slaapkamer, de gordijnen dicht. Ze stond op. Slechts in haar slipje liep ze naar de gordijnen. Haar nachtjapon had ze niet meer aangedaan. Ze gluurde door een kier. Het was al zonnig. Een nieuwe warme dag kondigde zich aan. Ze keek naar de flat aan de overkant. Daar ergens zit hij, de gluurder! Ze liep naar de badkamer. Het ochtendritueel. Terug in de slaapkamer trok ze gemakkelijk zittende kleding aan. Toen pas opende ze de gordijnen en de balkondeuren.
Ze lachte wrang en zei: “Goedemorgen klootzak. Je mag wat mij betreft doodvallen.”
Eerst koffie en wat eten. Haar eigen mobiel en de Nokia, die ze gekregen had, lagen bij haar op de tafel. Ze had een paar berichten. Eén bericht was van haar man. ‘Hé schat, ik mis je. We zijn zojuist in de haven van Izmir aangekomen. Lig je nog te slapen? Ik wou dat ik naast je lag. Je windt me altijd zo op met je heerlijke lichaam. Nou tot gauw. Liefs.’
Pauline glimlachte en zei zachtjes voor zich uit: “En dat heerlijke lichaam ga ik straks aan een ander tonen. Maar dat vertel ik je maar niet.”
Ze waste af en ruimde op.
Pauline liep naar haar slaapkamer en opende de kledingkast. Wat zou ze kiezen? Ze bekeek haar kleding en voelde spanning. Een jurk? Te lastig! Wat dan wel? Een broek? Haar vingers gleden langs de hangers. Ze koos voor een bloes en een rok. Dan de lingerie. Ze had allerlei setjes. Ze koos een rood setje. Dat stond haar goed. Als ze dat droeg en ze deed een beetje verleidelijk dan werd haar man direct opgewonden. Een rood setje dus, een blauwe rok en een effen bloes. Wat doe je nou, Pauline? Sta je nou te bedenken hoe je het meest verleidelijk bent? Hé! Hij is een gluurder. Het is je man niet of je minnaar!
Maar ach, misschien was dat toch haar vrouwelijkheid. Ondanks alles wilde ze netjes zijn voor die hufter. Hartstikke stom, misschien, maar zo was Pauline nou eenmaal. De kleding nam ze mee naar de badkamer. Daar kleedde ze zich uit en nam ze een lange douche. Ze waste haar haren. Ze droogde zich af en wikkelde de baddoek om haar lichaam. Zo liep ze terug naar de slaapkamer. Ze passeerde de openstaande balkon deuren en keek naar de overkant. “Dag klootzak!” Ze ging voor haar smalle toilettafel zitten. Een beetje make-up moet toch wel. Zou ze haar lippen rood verven? Ja, felrood! Mocht die eikel een foto maken - en dat zou die zeker doen - dan stond ze er mooi geverfd op!
Het was kwart over tien zag ze. Ze ging, nog steeds gekleed in de badhanddoek op de bank zitten. De spanning keerde in haar lichaam terug. Nog even en dan ging het gebeuren. Zou hij er al zijn? Zou hij nu zijn fototoestel klaarmaken? Ze dacht ineens aan die fotografen die foto’s schoten voor roddelbladen. Dan waren ze wel op grote afstand, maar dat maakte niet uit. Ze hadden een enorme lens op hun fototoestel geschroefd. Dat zal die Italiaan ook wel hebben. Met een verrekijker is het moeilijk foto’s nemen, niet waar? Waarschijnlijk gebruikte hij een statief, dan had hij z’n handen vrij om...nou ja, je weet wel. Maar wacht, als zij nou met een sterke verrekijker langs de ramen ging, dan zag ze hem misschien! Nee, niet wijs, corrigeerde ze zichzelf. Als hij dat ziet, gaat hij misschien ineens heel moeilijk doen. Je moet er toch niet aandenken dat een foto, waarop je naakt ligt, ineens op talloze facebook pagina’s wordt gepost!
Kwart voor elf. Het is tijd om zich klaar te maken. Pauline liep naar de badkamer. Langzaam kleedde ze zich aan: het rode setje, de rok, de bloes. Nog even haar haren. Ze was er klaar voor. Ze voelde nadrukkelijk spanning in haar buik, maar ook een tinteling. Haar hart klopte sneller. “Maak je geen zorgen, meisje,” zei ze in de spiegel, “hij kan je alleen maar zien, je niet aanraken.” Vanuit de badkamer liep ze de huiskamer in. Haar eigen mobiel schakelde ze uit. Zo kon ze niet gestoord worden. Toen pakte ze de Nokia, haalde diep adem en liep haar slaapkamer in. Ze legde de Nokia op het kussen en controleerde of die wel aan stond. Het spel begon.
Pauline paradeerde eerst wat heen en weer en ging toen naar de balkondeuren. Een paar passen van de drempel vandaan bleef ze staan. Nog sterker werd de spanning. Ze wreef over haar buik en keek naar de overkant. Daar ergens! Daar…achter één van die ramen. Haar handen gleden over haar lichaam. Langzaam maakte ze de knoopjes van haar bloes los. Ze draaide zich om toen ze het uittrok. Zo doen die meiden in de seksfilms het toch ook? Met haar rug naar hem toegekeerd, maakte ze het knoopje van haar rok los. Ze trok de korte ritssluiting naar beneden en wurmde zich uit haar rok. Even bleef ze zo staan in haar rode setje. Toen draaide ze zich om.
“Kijk maar, klootzak, kijk maar! Kijken mag, maar aankomen niet!”
Haar handen gingen naar haar rug. Ze maakte het haakje los en nam haar bh weg.
“Kijk maar,” herhaalde ze weer. Ze trok haar schouders naar achteren waardoor haar borsten nog verder naar voren kwamen. “Wel afblijven, mannetje!”
Nog één kledingstuk. Haar slipje. Opnieuw draaide ze zich om. Het slipje ging uit. Nu kon hij haar kont zien. Ze draaide zich niet weer terug, maar liep naar het bed. Ze ging liggen, op haar rug, de Nokia bij haar oor. Ze speelde met haar borsten en wreef over haar buik.
Gek misschien, maar dat hij keek maakte haar ineens niet meer uit. Ze was opgewonden, ze voelde zich geil. Toen ze haar kutje aanraakte, voelde ze hoe nat ze was. Ze begon met zichzelf te spelen. Met één hand haar borsten, met de ander tussen haar benen. Haar geilheid nam toe. De lust steeg. Ze keek niet meer naar de open balkondeuren. Ze was geconcentreerd met zichzelf bezig. Af en toe stopte ze een vinger in haar, maar meestal wreef ze over haar klitje. Dat vond ze toch het lekkerst. Toen ze een orgasme voelde opkomen, stopte ze even. Het moest ook niet te snel gaan. Ze pakte met beide handen haar borsten. Ze keek naar het balkon.
“Zie je het goed, smeerlap?” Ze spreidde haar benen nog verder. “zie je hoe geil ik ben? Maar d’r is niks voor jou bij.”
Maar toch? Maar toch? Ze vond het best geil bekeken te worden. Haar hand ging weer tussen haar benen. Ze sloot haar ogen. Ze wreef harder nu. Daar kwam het orgasme. Zweet parelde op haar voorhoofd. Ze bewoog haar onderlichaam op en neer, haar benen klemden zich samen. Wat is dat toch altijd lekker. Langzaam verdween de golf. Pauline wist dat ze in staat was zichzelf tot een nieuw orgasme te vingeren, maar dat deed ze niet. Eén keer was genoeg voor die smeerlap. Rustig lag ze bij te komen.
En toen ging de telefoon. Ze nam op.
“Je was geweldig, lieve Pauline. Ik heb zo van je genoten.”
Het gaf haar ondanks alles toch een gevoel van trots.
“Noem me geen ‘lieve Pauline’. Dat ben ik niet.”
“Ja, dat ben je wel en je hebt me veel plezier gedaan. Ik bel je gauw, heel gauw.”
“Wacht.. Heb je jezelf afgetrokken?” Het kwam er spontaan uit.
Mario was even stil. “Ja,” zei hij, “tot heel gauw.”
Toen verbrak hij de verbinding.
Pauline stond op en liep naar de badkamer. Ze keek in de spiegel. “Je hebt het niet slecht gedaan, meisje,” zei ze tegen haar spiegelbeeld.
Ze waste zich en trok haar gemakkelijke kleding weer aan. Toen liep ze naar de keuken. Ze maakte een kop koffie en ging daarmee voor het raam in de huiskamer staan. Ze keek ernstig naar de overkant. Zou hij er nog zijn? Zou hij misschien nu zijn camera draaien om van haar een foto te maken.
“Ik denk,” sprak ze hardop, “ik denk dat je uiteindelijk alleen maar een vies mannetje bent. Jij plaatst die foto’s niet op facebook. Ik geloof er niks van. Je bent dan toch te gemakkelijk te achterhalen. Of plaats je ze misschien op een seks site? Of gaat het je alleen maar om het gluren? En wanneer stopt dat dan? Als je genoeg van me hebt?”
Ze schudde haar hoofd en ging op de bank zitten. Wie ben je? Hoe kom ik er achter? Een idee kwam in haar op. Of het veel kans maakte, geloofde ze eigenlijk niet, maar het was het proberen waard.
Toen het donker was geworden, verliet ze de flat. Ze liet de lichten aan om aan te geven dat ze gewoon thuis was. Snel liep ze met een omtrek naar de flat waar Mario woonde. De hal was fel verlicht. Ze liep de hal in en bekeek de brievenbussen. De meesten hadden geen naam. Jammer. Een enkeling wel, maar Pauline zag alleen maar Nederlandse namen. Ze had eigenlijk ook niet anders verwacht. Snel verliet ze het halletje weer en keerde terug naar huis. Hoe kwam ze daar nou achter? Er moet toch een manier zijn. Misschien had Wim een idee. Wim was haar minnaar. Ze moest wel een goed verhaal hebben om geen achterdocht te wekken. Ze belde hem.
"Ha, die Pauline, heb je me nodig?’
Ze lachte, want ze wist wat hij bedoelde.. “Nu even niet, maar ik heb je voor iets anders nodig.”
“Oh, nou vertel.”
“In de flat aan de overkant woont een fotograaf.” Dat was een wilde gok van Pauline. “Ik ken zijn naam niet, ik weet zijn flatnummer niet en ook zijn telefoonnummer heb ik niet. Ik heb hem nodig. Weet jij hoe ik hem kan vinden?”
“Waarvoor heb je hem nodig?”
“Binnenkort komt Maurice weer thuis. Ik wil dat hij van ons een fotoreportage maakt. Ik heb hem bezig gezien op een party vorig jaar en toen ik later de foto’s zag, vond ik ze erg goed. Vandaar dus. En dan nog iets. Hij is een Italiaan of in ieder geval van Italiaanse afkomst. Wat denk je?”
“Eens even zien. Je zoekt dus een Italiaanse fotograaf die in de Zwaluw woont. En meer weet je niet?”
Toen de flats gebouwd werden, hadden ze een vogelnaam gekregen. Pauline zelf woonde in de Arend en de flat tegenover haar was de Zwaluw. De flats waren eigendom van de woningbouwvereniging.
“Nee, Wim, meer weet ik niet.”
“Ik zal zien wat ik voor je kan doen. Ik heb een vriend die werkt bij de woningbouwvereniging. Misschien kan hij iets doen. Ik doe m’n best voor je en laat het je morgen weten.”
“Dank je wel, Wim, ik stel het erg op prijs.”
“Weet je zeker dat ik niet even langs moet komen?” zijn stem klonk verlangend.
Pauline lachte lief. “Nee, Wim, vandaag niet, maar hopelijk gauw weer.”
Die nacht sliep Pauline als een roos. Het was al volop licht toen ze wakker werd. Na het dagelijkse ochtendritueel opende ze de gordijnen. “Goede morgen, Italiaanse eikel.” Ze stapte even op het balkon. Ze kon de warmte al voelen. Een nieuwe hete dag brak aan. ‘s Morgens deed ze boodschappen. Ze nam wat lekkere broodjes mee voor de lunch. En toen ging haar telefoon.
“Dag Wim.”
“Dag Pauline. Ik heb al informatie voor je. Snel hè? Ik belde mijn vriend en die belde al binnen het uur terug. Het was zo gevonden. De fotograaf woont op nummer 410. Zijn naam is Renzo. R-E-N-Z-O en zijn achternaam Casiraghi als ik het goed uitspreek. Ik spel het voor je: C-A-S-I-R-A-G-H-I. Een telefoon nummer was niet te vinden, maar mijn vriend wist te vermelden dat hij bij fotohandel Verschure werkt. Dat is in de stad.”
“Ja, ik weet waar Verschure is. Wim, geweldig. Ik ga er naar toe om een afspraak te maken.”
“Oké. Succes ermee. En mocht je niks te doen hebben, dan hoor ik van je.”
Pauline lachte. Met Wim vrijen was lekker. Wel wat gewoontjes, veel fantasie had hij niet, maar gewoon fijn. Pauline hield eigenlijk wel van een beetje variatie.
Ze at haar broodje en besloot om eerst naar de fotohandel te gaan. Maar zover kwam het niet. De Nokia tune klonk! Mario!
“Hallo.”
“Dag lieve Pauline! Wat heb je gisteren jezelf en mij heerlijk verwend.”
“Mmm.”
“Reageer nou niet zo. Dan stel je me teleur! Het was toch fijn? Je bent toch lekker klaargekomen?”
“Mmm,” reageerde Pauline weer.
Ineens klonk zijn stem hard toen hij zei: “Zo praat je niet tegen me. Hoor je me?”
Ik moet hem niet boos maken, schoot het door haar heen.
“Sorry,” zei ze, “ja, het was best fijn gisteren.”
“Ik vroeg je of je lekker was klaargekomen?”
“Ja, Mario (de eerste keer dat ze zijn fake naam tegen hem gebruikte). Ik ben lekker klaargekomen. En jij toch ook?”
“Je voorstelling was geweldig.”
Ze vatte moed. Even wat uitproberen.
“Je hebt toch jezelf afgetrokken, of niet?”
“Ja, dat heb ik.”
“En kwam er veel?”
Maar daar ging hij niet op in. Hij lachte alleen maar.
“Ik bel je omdat ik gisteren iets zag wat me niet beviel.”
“Oh!”
“Je hebt haar op je kutje. Daar hou ik niet van. Ik wil dat je je scheert.”
Pauline zei niets.
“Heb je een leunstoel?”
“Een leunstoel? Ja, hoezo?”
“Die zet je morgenochtend voor de open balkondeuren. Je gaat er naakt zitten. Nee, niet naakt. Hou je bh maar aan. Wel een sexy bh. En dan scheer je je kutje. Ik wil het zien. Begrijp je me?”
Pauline zei niets.
“Ik vroeg of je me begreep?”
“Ja… ja…”
“Goed! Morgenochtend elf uur. Ik wacht op je!”
Hij verbrak de verbinding.
“Viezerik,” zei ze zachtjes, “Jij wil dus zien hoe ik me scheer? Wacht maar, Renzo! Ik krijg je nog wel.”
Ze legde haar telefoon weg. Ze nam nog wat te drinken en ging weer op de bank zitten. Morgen moest ze dus in een leunstoel voor de open balkondeuren haar kutje scheren. En dan stond hij te kijken. En dan maakte hij natuurlijk foto's. Te belachelijk voor woorden eigenlijk, maar ergens diep in haar was er toch een gevoel dat haar zei dat het toch ook heel opwindend was als iemand toekeek.
Ze zuchtte en stond op. Tijd om naar fotohandel Verschure te gaan.|
Deel 2
Pauline was op weg naar fotohandel Verschure. Het was een gerenommeerde zaak in het centrum van de stad waar ze woonde.
Een vriendelijke jonge vrouw begroette haar: “Kan ik u helpen, mevrouw?”
“Ik kom om een afspraak te maken voor een fotoreportage. Kan dat?”
“Natuurlijk, mevrouw, een ogenblikje.”
Ze liep naar een kantoortje, opende de deur en zei iets. Daarna wenkte ze Pauline. Pauline ging het kantoortje binnen. Een man stond op. Hij gaf haar een hand en stelde zich voor: “Ik ben Mart Verschure.”
Ook Pauline stelde zich voor. Ze ging op de stoel voor zijn bureau zitten.
Op zijn uitnodiging begon ze: “Mijn man werkt op een containerschip. Hij is regelmatig langere tijd van huis. Over twee weken heeft hij verlof. Nu wil ik voordat hij thuis komt een fotoreportage maken bij mij thuis. Die foto’s stop ik stiekem in zijn bagage vlak voor hij weer vertrekt. Dan kan hij die foto’s in zijn hut ophangen. Begrijpt u?”
“Zeker wel. Aan wat voor foto’s denkt u?”
“Foto’s van mezelf in ons huis. Een foto dat ik in de keuken ben, op het balkon sta, op de bank zit en zo. Dan heeft mijn man op z’n werk toch iets van thuis. Dat is de bedoeling.”
“Geen enkel probleem, mevrouw. Wanneer wilt u dat we komen?”
“Maakt niet uit. Als ik de foto’s maar heb voordat hij thuiskomt.”
“Eens kijken.” Hij keek in de computer. “Morgen kan. Hans is beschikbaar.” Hij keek Pauline aan.
“Nee, niets ten nadele van Hans, maar ik wil graag dat Renzo de foto’s maakt!”
“Renzo? En waarom is dat, als ik zo vrij mag zijn?”
“Ik heb hem een tijdje terug bezig gezien tijdens een feest. En toen ik later de foto’s zag, merkte ik op hoe creatief hij was. Vandaar mijn verzoek.”
“Renzo dus. Ook geen probleem, mevrouw.” Hij keek in de computer. “Dinsdag is Renzo beschikbaar. Dan hebben we nog meer dan genoeg tijd om de foto’s op tijd klaar te hebben.”
Zo werd afgesproken. Pauline gaf haar naam en adres. Ze moest de fotograaf van tevoren betalen. De foto’s pas wanneer ze klaar waren.
Toen Pauline weer terug in haar flat was, dacht ze opnieuw na. Dinsdag zou ze hem zien, de viezerik. Natuurlijk herkende hij haar naam en adres, maar hij ging er ongetwijfeld vanuit dat zij hem niet kende. Ze moest er wel voor zorgen geen enkele fout te maken. Maar dan? Wat is dan de volgende stap? Ze wist het nog even niet. Maar een ding was duidelijk. Mario chanteerde haar, zij moest iets vinden waarmee zij hem terug kon chanteren. Ze dacht aan een verborgen camera, maar ze verwierp het. Te moeilijk, te omslachtig en wat als hij erachter kwam? Nee, er moest iets eenvoudigers te vinden zijn. Ze verzon wel wat.
Ze dacht aan morgen. Dan moest ze zich scheren, terwijl hij toekeek. De gluurder, Mario, Renzo. Ik krijg je nog wel. Mijn beurt komt nog! Reken daar maar op!
Hoe zou die er eigenlijk uitzien? Waarschijnlijk een oudere man. Een vijftiger of misschien wel een zestiger. Aantrekkelijk zal die vast niet zijn. Aantrekkelijke mannen kunnen toch gemakkelijk aan een vrouw komen? Zou die lang zijn of juist klein. Ze riep zachtjes naar het raam toe: “He, Mario, met je verschrompelde pikkie. Morgen mag je nog een keer van mij genieten, maar daarna is het mijn beurt. En…alleen kijken, vieze man!"
Ineens dacht ze aan Van Kooten & De Bie. Het komische duo. Was nou Van Kooten het vieze mannetje of was het De Bie? Ze zou het later wel in youtube opzoeken.
De volgende dag begon Pauline al vroeg met de voorbereidingen. Het gekke was dat ze nu lang niet zo nerveus was als de eerste keer. Omdat ze zijn naam nu wist? Ze schoof de leunstoel haar slaapkamer in en zette die voor de al openstaande balkondeuren. Daarnaast een stoel. Uit de badkamer haalde ze haar scheermesje. Ze gebruikte Gilette Venus. Niet goedkoop, maar het resultaat was meer dan uitstekend. Ze nam ook de bijpassende gel mee: Gilette Venus Satin Care voor de gevoelige huid. Over de leuning van de stoel hing ze een schone handdoek. Een bakje met lauwwarm water pakte ze later wel.
Ze had nog even tijd, maar mocht hij al door zijn lens turen, dan wist hij dat ze er klaar voor was. Ze maakte koffie en ging ermee op de bank zitten. Ze dacht weer aan dinsdag. Dan kwam hij. Hoe kon ze hem terug chanteren? Ze wist het nog niet. Ze keek door het raam naar de overkant. In flat 410 zit je. Zelf woonde Pauline op no 308. Dat is min of meer er recht tegenover. Wacht je al op me? Is dat miezerige pikkie van je al aan het groeien? Ze stelde zich voor dat ze al in de stoel zat en hij al keek. Ze voelde opwinding komen. Opwinding om het idee dat iemand keek, al was het dan haar gluurder. Na de koffie liep ze naar haar slaapkamer. Hij wilde dat ze een sexy bh droeg. Die had ze wel. Meerdere zelfs. Ze koos er een uit die haar borsten slechts ten dele bedekten. Ze koos verder een rok. Die deed ze wel ter plekke uit.
Tegen elf uur ging Pauline wat water opwarmen. Ze deed het warme water in een schaal. Een beetje koud water erbij. Zo is het precies goed. Ze pakte het schaaltje op. Haar kutje jeukte. Ondanks alles werd ze hier toch wel erg opgewonden van. Hij zou al wachten. Daar was ze zeker van. Waarschijnlijk zat-ie al met z’n broek op z’n knieën aan z’n pikkie te trekken. Slechts met twee vingers, want hij was natuurlijk te klein voor z’n hele hand. Ze lachte voor zich uit, daar gaan we dan!
Met het schaaltje liep Pauline de slaapkamer in en zette het op de stoel. Ze keek naar buiten, naar de flat. Daarna pakte ze de Nokia van haar bed. Ook die legde ze op de stoel. Even bleef ze voor de stoel staan. Toen deed ze haar rok uit en ging zitten. Naakt op haar bh na, zoals hij wilde. Ze hield haar benen gesloten. Ze deed het mesje in het water en roerde even. Toen opende ze een klein beetje haar benen. Ze keek naar zichzelf en met haar hand streelde ze haar schaamlippen. Ze was warm. Daarop leunde ze achterover en legde haar benen over de leuningen. Nu kijkt hij. Nu neemt hij foto’s en dat pikkie van hem zal wel groeien. Zo dacht ze. De wind voelde aangenaam tegen haar verhitte kutje. Weer streelde ze zichzelf even. Ze ging iets onderuit zitten en deed haar vingers in het water. Ze maakte zichzelf nat. Toen pakte ze de spuitbus. Overvloedig spoot ze het schuim op haar kutje. Veel te veel natuurlijk. Ze nam de tijd om het schuim te verdelen. Daarop pakte ze de handdoek en veegde haar handen droog.
Wijdbeens bleef ze zitten. “Vind je het lekker, Mario, om mij zo wijdbeens te zien zitten met een kruis vol schuim?” Ze glimlachte. “Is je pikkie al gegroeid?”
Ze pakte het mesje en begon zich tergend langzaam te scheren. Eerst haar schaamstreek, daarna haar schaamlippen. Steeds dompelde ze het mesje in het water om vervolgens weer verder te gaan. Ze nam er alle tijd voor. Toen het werk gedaan was, voelde ze zichzelf. Ze was spiegelglad. Als een babyhuidje. Het gevoel was heel aangenaam. Ze had zin om met zichzelf te spelen, maar beheerste zich.
En toen klonk de Nokia tune. Daar heb je hem! Pauline had het min of meer wel verwacht.
“Prima gedaan, Pauline. Het was lekker om je zo bezig te zien.”
Pauline nam haar benen van de leuningen en wilde antwoorden, maar Mario zei: “Nee! Hou je benen maar over de leuningen. Het is een heel geil gezicht je zo te zien zitten met de telefoon in je hand. Rook je?”
“Niet echt,” antwoordde ze.
“Wat bedoel je daarmee, lieve Pauline?”
Zegt die klootzak weer ‘lieve Pauline!’ Nou laat maar.
“Soms op een feestje rook ik wel eens een sigaretje.”
“Mmm, dus je hebt sigaretten in huis.”
“Ja,” flapte ze eruit.
Stom, stom, stom! Ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan. Foutje! Want ze wist wat er ging komen.
“Haal een sigaret en ga dan weer op dezelfde manier in de stoel zitten.”
Ze wist het! Wat stom van d’r! Te snel gereageerd. En terwijl ze naar de kamer liep, dacht ze: zo’n soort foutje moet ik dinsdag absoluut niet maken!
Met een brandende sigaret ging ze zitten en legde haar benen weer over de leuningen. Ze pakte de telefoon op. Ze begreep maar al te goed hoe opwindend ze erbij zat. Veel mannen vinden het opwindend een naakte vrouw te zien roken. Nou ja, roken... niet echt, want Pauline inhaleerde niet.
“Weet je wel hoe verleidelijk en geil je erbij zit?”
Pauline had wel verwacht dat hij zoiets zou zeggen. Ze antwoordde: “En jij? Zit jij nu met een stijve?”
Hij lachte onderdrukt en antwoordde: “Dat zo jij wel willen weten, he?”
“Dat wil toch iedere vrouw weten? Ik wil weten of jij ook opgewonden bent en een stijve hebt! Of wind ik je niet op?”
Pauline had het absoluut niet verwacht, maar het leek er op alsof er een gesprekje zou komen.
“Ja, natuurlijk wind je me op. Je bent een prachtige vrouw met een lekker lichaam.”
Zachtjes zei ze: “dat vind ik fijn om te horen. Nou, vertel me, heb je een stijve?”
Even was het stil toen antwoordde Mario: “Ja, die heb ik.”
“Dat vind ik nog fijner om te horen. Ik bezorg jou dus een stijve. Dat is lekker. Hoe lang is-ie?”
“Hoe lang? Wat is dat nou voor een vraag?”
“Iedere vrouw wil dat toch weten?”
Maar Mario brak abrupt af.
“Je hebt de opdracht goed uitgevoerd. Ik ben tevreden. Ik bel je gauw weer.”
En weg was hij.
Misschien had Pauline het ook niet moeten vragen. Misschien heeft Mario maar een heel klein pikkie en schaamt hij zich ervoor. Misschien heeft-ie wel een minderwaardigheidscomplex. Nou ja, zijn probleem!
De dagen erna hoorde Pauline niets van hem. Misschien omdat hij weet dat hij dinsdag hierheen komt? Zou kunnen. Pauline dacht veel aan dinsdag en langzaam rijpte er een idee. Een idee dat uitvoerbaar was. Hoe meer ze erover nadacht, hoe meer ze er in ging geloven. Dit moet kunnen! Er is nauwelijks risico aan verbonden. Zo kan het! Zo moet het lukken. Nauwkeurig bereidde ze zich voor. Een foutje, zoals met die sigaret, mag ze niet maken. Eerst denken, dan spreken! Dat moet het motto zijn.
Het werd dinsdag. Renzo zou om tien uur komen. Pauline voelde zich gespannen toen ze ‘s ochtends wakker werd. Straks zou ze haar gluurder zien. Ze had heel wat over hem gefantaseerd in de afgelopen dagen. Een oudere man in ieder geval. Daar was ze zeker van. Misschien waren zijn haren al grijs of was-ie al kaal! Dik, dun, groot, klein? Voor de fotosessie had ze een zomers jurkje aangetrokken. Regelmatig keek ze naar de klok. De minuten gingen traag voorbij.
En toen klonk daar ineens de bel! Hoewel ze op hem wachtte, schrok Pauline toch! Snel liep ze naar het halletje. Ze nam de huistelefoon en zei: “Hallo.”
“Fotohandel Verschure, mevrouw.”
“Ja, ik verwacht u. Komt u verder.”
Ze drukte op het knopje waardoor de deur, die toegang gaf tot de flats, open ging. Pauline hing de telefoon op en wachtte. Nog Even! Hij komt eraan, de viezerik! Nou zou ze hem zien!
Toen klonk de deurbel. Bewuste wachtte Pauline tien tellen en deed toen open.
Is dit hem? Is dit haar gluurder? Voor haar stond een aantrekkelijke man van rond de veertig. Hij droeg een vlotte combinatie. Een colbert en een terlenka broek. Een wit overhemd zonder stropdas. Twee knoopjes waren open. Ze zag zwart borsthaar. Even was ze van haar à propos, maar herstelde zich snel. Totaal het tegenovergestelde van wat ze had verwacht. Is hij het echt?
De man glimlachte vriendelijke: “Dag mevrouw, ik ben Renzo van fotohandel Verschure.”
Ze stak haar hand uit en stelde zich voor. “Komt u verder, mijnheer.”
Ze liet hem voorgaan. Ze zag zijn zwarte haren en hij rook fris. Over zijn schouder hing een tas. Ze sloot de deur en ging hem voor naar de kamer.
“Gaat u zitten.”
“Dus we gaan hier de foto’s maken?”
“Ja meneer, maar wilt u misschien eerst een kopje koffie?”
“Dat is aardig van u. Graag!”
Pauline was blij dat ze naar de keuken kon. Ze dronk eerst een glas water om bij te komen. Ze had een oud vies mannetje verwacht met een verschrompeld pikkie en wat krijgt ze? Een knappe, vriendelijke, beleefde veertiger. Want zo oud schatte ze hem in. Zwart haar, zoals alle Italianen dat hebben. Een complete verrassing.
Met twee kopjes, melk en suiker kwam ze de kamer in.
"Meneer Verschure zei dat u wat huis, tuin en keuken foto’s wilt laten maken om die aan uw man mee te geven.”
“Dat klopt, mijnheer. Wat foto’s in de kamer, wat in de slaapkamer en misschien een enkeling op het balkon.”
“Dat is geen enkel probleem. Maar noemt u mij geen meneer, alstublieft. Ik heet Renzo en u mag mij tutoyeren. Dat is wat vertrouwelijker.”
“Goed meneer... eh… Renzo, noemt u mij dan alstublieft Pauline.”
“Pauline? Dat is een mooie naam. Van oorsprong een Latijnse naam, een Italiaanse naam. Wist u dat?”
“Nee, dat wist ik niet.” En dat wist Pauline ook echt niet.
“Ik heb ook een Italiaanse naam.”
“En dat wist ik ook niet.” Ze lachte. “Ben u soms Italiaan?”
“Ja, van oorsprong dan. Ik woon al vanaf mijn achtste in Nederland en heb gewoon een Nederlands paspoort.”
Pauline knikte en zei tegen zichzelf: niet er op door gaan!
“De foto’s maar.”
“Goed, Pauline.” Hij lachte heel vriendelijk en vertoonde prachtige witte tanden. “De slaapkamer, het balkon en de huiskamer!”
“Ja,”
“Goed, ik moet even wat voorbereidingen treffen.”
Uit zijn tas haalde hij een soort metertje. Hij keek er steeds op terwijl hij rondliep. Toen hij door de slaapkamer liep, viel het Pauline op dat hij met een schuin oog door de openstaande balkondeuren keek. Daarna pakte hij zijn camera.
“Laten we beginnen.”
Renzo gaf Pauline steeds aanwijzingen waar te staan en hoe te staan. Het ging eigenlijk best snel en het was eigenlijk ook heel gezellig. Ze moest ook in de leunstoel gaan zitten.
“Een been over de leuning,” vroeg hij haar, “dat staat heel ontspannen.”
Eigenlijk was de sessie zo gedaan. Binnen het uur. Renzo ontpopte zich als een geduldige, vriendelijke professionele fotograaf. Pauline was erg tevreden. En, ze kon het niet ontkennen, het was gewoon heel gezellig.
Na afloop sloot Renzo een apparaatje aan op zijn camera. Het was een klein beeldscherm. Hij liet Pauline alle foto’s zien. Nu gingen ze selecteren. Foto’s die Pauline niet wilde, verwijderde hij. Uiteindelijk bleven er 26 foto’s over. Pauline wilde ze allemaal afgedrukt hebben.
En toen was het klaar. Renzo stond op en borg zijn spullen op, maar voor hij kon vertrekken vroeg Pauline: “Renzo, ik heb een vraag. Ga nog even zitten.”
Ze zaten aan de eettafel. Nu gaat het er om, dacht Pauline.
“Renzo…eh…. Maakt fotohandel Verschure ook erotische foto’s?”
“Erotische foto’s, Pauline, nee, dat doen we niet. Maar hoezo vraag je dat?”
“Nou, behalve de gewone foto’s wilde ik mijn man ook een aantal erotische foto’s meegeven. Ook in het geheim natuurlijk.”
“Waar denk je aan?”
“Een beetje gekleed, een beetje naakt, je weet wel. Maar Verschure doet dat dus niet. Ken jij misschien een fotograaf die dat wel doet?”
Nu werd het spannend. Hapte hij of niet?
Renzo keek haar bedachtzaam aan en zei toen: “Ja, ik ken wel iemand.”
“O, dat is fijn. Heb je voor mij een naam? Een telefoonnummer dat ik kan bellen?” Pauline keek daarbij heel onschuldig.
“Wat dacht je van mij?”
“Jij, Renzo? Maar je zegt net dat Verschure het niet doet?”
“Dat klopt, maar ik kan het wel privé doen?”
Met gespeelde twijfel keek Pauline hem aan. “Maar heb je wel ervaring?”
“Laat ik het zo zeggen: Je bent niet de eerste vrouw die dit mij vraagt. Het komt voor. Dus: als je wil, kan ik die foto’s maken.”
Nog steeds met gespeelde twijfel keek Pauline hem aan. “Ja, ik weet het niet…”
Dat trok hem over de streep. “Luister, laat mij de foto’s maken. Daarna selecteren we. Net als zojuist. Ben je tevreden dan druk ik ze af. Wat denk je?”
“Oké, vooruit, we proberen het!”
Innerlijk zei ze ‘yes, gelukt, hij heeft toegehapt.’
Renzo dacht precies het tegenovergestelde: ‘ik heb haar weten te overtuigen’. Dat is mooi!
“Wanneer kun je, Renzo?”
“Vandaag niet, maar wat dacht je van morgenavond?”
Pauline knikte.
“Goed. Een uur of zeven? Voor dat soort foto’s heb ik wat meer tijd nodig.”
Zo werd afgesproken. Renzo verliet het huis. Pauline kon de huis, tuin en keukenfoto’s over twee dagen bij de fotohandel ophalen.
Toen hij weg was ging ze op de bank zitten. Het eerste deel van haar idee was gelukt, het tweede deel, het moeilijkste deel, vindt morgen plaats. Ze dacht aan Renzo. Zo totaal anders dan ze zich ingebeeld had. Helemaal geen vies oud mannetje. Verre van dat. Hij was een aantrekkelijke veertiger. Er was gewoon niks mis met deze man als je niet beter zou weten. Een avontuurtje met hem zou ze dan wel zien zitten. Italianen staan er immers om bekend dat het goede minnaars zijn. En ze houden van zoenen. Ook niks mis mee! Maar ja, dat gaat niet. Met Renzo had ze nog een flinke appel te schillen. Een avontuurtje hoort daar beslist niet bij. Of? Of?
Ze stond op en keek naar het raam. “Morgen gaan we verder… eh… knappe Italiaanse gluurder!”
Deel 3
Het was dinsdagmiddag. Vanavond om zeven uur zou Renzo komen om foto’s van haar te maken. Ze voelde zich nerveus. Niet voor de fotoshoot, maar om de uitvoer van haar plan. Wilde het plan echt slagen dan moest ze hem verleiden. Ze moest hem uitspraken ontlokken en als dat lukte, had ze hem. Seks? Nee toch! Ik duik toch niet met de man die mij chanteert het bed in! Zover mocht het niet komen. Ze had geen enkele ervaring met erotische foto’s. Hij wel. Tenminste dat zei hij. Nou ja, ze zou het wel zien.
Stipt om zeven uur werd er aangebeld. Renzo zag er fris gewassen uit toen hij binnenkwam. Een lekker geurtje aftershave omringde hem. Behalve de schoudertas had hij nu ook een koffertje op wieltjes bij zich. Hij glimlachte vriendelijk naar Pauline en begroette haar allerhartelijkst. Vriendelijk? Pauline wist niet of dat wel het juiste woord was. Er was iets verleidelijks in zijn glimlach. Renzo trok zijn jasje uit en hing het over een eetkamer stoel. Hij rolde de mouwen van zijn overhemd een stukje op. Gespierde armen, zag Pauline, met een tatoeage op de binnenkant van zijn rechterarm. Ze maakte koffie.
Toen vroeg hij: “Pauline, wat zijn je ideeën? Je vertelde gisteren dat je ook wat naaktfoto’s wilde. Hoe stel je het je voor?”
“Dat weet ik eigenlijk niet. Ik laat het aan jou over. Jij bent de vakman. Vertel jij het maar.”
“Goed! Laten we beginnen met de kleding. Wat je nu draagt, staat je goed, maar is niet geschikt voor de foto’s. Laat me even denken. Eh…ik stel voor dat je verleidelijke lingerie aandoet en daaroverheen een ochtendjas of een badjas als je die hebt.”
Pauline knikte. “Als jij je dan gaat omkleden dan zet ik de spullen klaar.”
Ze liep naar de slaapkamer. Lingerie? Het rode setje dan. Hij zou het zeker herkennen en haar man vond het mooi. Daaroverheen dan de ochtendjas. Ze had er twee. Ze koos degene met de diepste zakken. Voor later. Met de badjas strak geknoopt om haar middel en tot aan haar kin gesloten, stapte ze de kamer binnen.
Een fel wit licht scheen. Renzo had een lamp meegenomen. “Jouw verlichting is niet geschikt,” verklaarde hij.
De gordijnen waren gesloten. Renzo kwam naar haar toe, “Niet bepaalde sexy, vind je wel?”
Ze voelde voor het eerst zijn handen. Hij maakte de ceintuur iets losser en trok de panden aan de bovenkant wat uit elkaar zodat een flink stuk huid zichtbaar was, maar haar borsten nog wel bedekt. Hij deed daar een paar keer over. Onnodig, vond Pauline, maar ze speelde mee. Bovendien voelden zijn handen niet onprettig aan.
“Zo is het beter. Zullen we maar beginnen?”
Zoals ze de dag ervoor al ervaarde was Renzo heel professioneel. Hij maakte eerst foto’s van haar in haar ochtendjas en daarna zonder ochtendjas. Pauline droeg alleen het rode setje. Ze mocht zelf bepalen welke pose ze aannam, maar vaak corrigeerde Renzo haar. Die ene arm hier, de ander daar, iets meer draaien, zo kijken, en ga zo maar door. Pauline kreeg er steeds meer lol in. Zijn camera flitste onophoudelijk.
Uiteindelijk kwamen dan de naaktfoto’s. Die werden in haar slaapkamer genomen. Geen enkele, maar dan ook geen enkele foto was pornografisch. Zo maakte Renzo een foto waarbij ze op bed moest gaan liggen. Ze moest haar benen spreiden en één been optrekken. Renzo ging bij haar hoofd staan, zakte daarna door zijn knieën en drukte af. Toen Pauline later die foto zag was dat voor haar onmiddellijk haar favoriete naaktfoto. Ze lag dus naakt op bed, draaide haar hoofd naar achteren en keek in de lens. Haar borsten waren goed te zien alsmede de welving van haar schaamheuvel. Ze vond het prachtig en zo verleidelijk.
De fotosessie deed ook iets met haar. Ze raakte opgewonden. Seksueel opgewonden. Ze vroeg zich af of de naaktmodellen dat ook hadden of was het voor hen alleen maar werk. Natuurlijk, een naaktmodel wordt misschien wel wekelijks gefotografeerd. Voor haar was het de eerst keer. Dat kan het verschil maken. Pauline vond het een heerlijke belevenis, die ruim anderhalf uur duurde. Toen was Renzo klaar. Pauline had nog wel door willen gaan, maar dat was alleen omdat ze opgewonden was. Ze trok haar slipje aan, maar haar bh liet ze uit. Daarover haar ochtendjas. Toen gingen Renzo en Pauline aan de tafel zitten en net als de dag eerder, gingen ze selecteren. Uiteindelijk hielden ze 26 foto’s over. Die zou Renzo afdrukken.
“En nu is het tijd om iets te drinken. Ik neem een glas wijn. Jij ook?”
Italianen houden van wijn. Renzo deed mee. Pauline liep naar de keuken en haalde de wijn en twee glazen. Renzo was op de bank gaan zitten.
“Wil jij inschenken? Ik moet even naar het toilet.”
Ze sloot de deur van het toilet en haalde haar mobiel te voorschijn. Nu kwam het er op aan. Nu ging ze haar plan ten uitvoer brengen. Pauline had een goed toestel. Het kon gesprekken opnemen. Niet alleen gesprekken die je via de telefoon voert, maar ze kon het ding ook als een soort bandrecorder gebruiken. Je zette hem op ‘opname’ en legde hem dan bijvoorbeeld op tafel. Een flauw rood lampje knipperde ten teken dat er opgenomen werd. Dat kon Pauline dus niet doen. Er was maar één mogelijkheid en die benutte ze. Ze zette het apparaatje op ‘opname’ en stopte het in haar diepe ochtendjas zak. Toen trok ze door, waste haar handen en liep terug naar de kamer. De wijn was al in de glazen. Renzo en Pauline toostten. Toen begon ze met haar poging hem te verleiden om te praten. En dat bleek wel heel gemakkelijk te gaan.
“Je hebt echt talent, Renzo. De foto’s zijn zo mooi geworden. Heel erotisch.”
Renzo lachte. “Dank je. Maar jou fotograferen is een lust om te doen.”
“Is dat zo?”
“Je bent mooi, je hebt een prachtig lichaam en je bent fotogeniek. Iedere fotograaf zou graag met jou willen werken.”
“Meen je dat echt?”
“Ja, dat meen ik echt. Het viel me gisteren al op, maar vandaag nog veel sterker.”
Pauline’s mobiel registreerde alles. Nu maar hopen dat het ook duidelijk te verstaan was later.
“Ik vond het leuk om te doen. Echt waar. En de foto’s van vanavond zijn heel opwindend.”
“Dat was toch de bedoeling? De foto’s moesten toch opwindend zijn voor je man of bedoel je misschien dat jij er ook opgewonden door raakte?”
Nu gaan we de kant op die Pauline wilde. Ze moest hem tot uitspraken verleiden.
“Best wel, Renzo. Jij niet dan?”
Renzo antwoordde niet. Hij keek haar bedachtzaam aan en vroeg toen: “Heb jij er nooit aan gedacht om je eens een keer wat.…eh…..hoe zal ik het zeggen…? Om je eens een keer expliciet te laten fotograferen?”
“Wat bedoel je daarmee, Renzo?”
Dat Pauline steeds zijn naam noemde deed ze uiteraard bewust.
“Ik bedoel foto’s waarbij je hele lichaam heel duidelijk te zien is. Wacht…”
Hij nam een slok wijn en stond op. Hij pakte zijn camera en zei: “Stel nou dat je hier naakt zit, dan zou ik hier kunnen gaan staan – waar ik nu sta dus - en je kunnen vragen: Open je benen eens, Pauline. En dan kan ik een foto van je kutje maken. Snap je? Dat zijn expliciete foto’s.”
“Kan jij dat dan ook, Renzo?”
“Geen probleem voor mij, maar zou jij dat willen?”
Pauline dacht zogenaamd even na en zei toen: “Nee, Renzio, dat kan niet. Wat als mijn man die foto zou zien? Dan heb ik een groot probleem en waarschijnlijk de fotograaf ook!”
“We doen het ook niet, Pauline, ik vroeg alleen maar of je het zou willen.”
“Misschien wel. Het lijkt me wel enorm spannend.”
Renzo ging weer op de bank zitten. Pauline merkte direct op dat hij dichter bij haar was gaan zitten.
“Mocht je ooit van gedachten veranderen, dan zou ik het een eer vinden als ik de foto’s mag maken.”
Hij had zijn arm op de rugleuning van de bank gelegd. Zijn vingers pakten wat haar van Pauline.
“Je hebt mooi haar, Pauline.”
Wel een ouderwetse manier van versieren, vond ze. Weinig origineel, maar ze speelde natuurlijk mee. Ze legde haar hoofd op de rugleuning en draaide haar gezicht naar Renzo toe.
“Probeer je me te verleiden?”
“Zou je het erg vinden?” Zijn stem klonk zacht.
“Ik ben een getrouwde vrouw,” maar ze bleef hem aankijken.
“Zou je het willen?”
Pauline antwoordde niet. Beter dat haar antwoord niet op de band kwam te staan. Ze bevochtigde even haar lippen. Dat vatte Renzo op als een ‘ja-woord.’
Hij bracht zijn gezicht bij haar. Lichte kusjes op haar lippen. Pauline bleef stil zitten. Alleen haar lippen begonnen mee te doen. Toen volgde een langere kus. Een echte kus. Het was heerlijk. Die man wist hoe hij een vrouw moest kussen. Een tweede volgde. Pauline vond het geweldig. Precies op de juiste manier.
Toen hij losliet, zei ze: “Alleen Italianen weten hoe ze een vrouw moeten kussen.”
Hij glimlachte om haar bewondering, niet beseffend dat nu een volgende aanwijzing op de band stond en boog zich opnieuw naar haar toe. Terwijl hij haar opnieuw kuste, voelde Pauline zijn hand onder haar ochtendjas gaan. Hij pakte haar borst en kneep er zachtjes in. Zijn duim streelde haar tepel. Een heerlijke trilling trok door haar heen. Haar lust groeide. Vergeten was hetgeen ze eerder gezegd had: geen seks met die gluurder. Maar toen ze voelde hoe de hand naar haar ceintuur ging, onderbrak ze hem. Stel dat de telefoon uit haar zak viel?
“Wacht,” zei ze. Ze stond op en maakte de ceintuur zelf los. Net voor ze haar ochtendjas uitdeed, zei ze: “Kleed jij je niet uit?”
Renzo was al begonnen. Pauline deed haar ochtendjas uit en legde die naast de bank op de grond, ervoor zorgend dat de jaszak met haar mobiel bovenop was. Toen ging ze zitten. Ze keek toe hoe hij zijn broek uittrok. Een lach kwam op haar gezicht toen zijn slip uit was. En dat had ze een miezerig pikkie genoemd? Mijn god, wat een heerlijke lange, harde lul had-ie!
Renzo zag haar lachen en vroeg: “Waarom lach je?”
“Om die stijve van je! God wat lekker hard!”
Renzo legde zijn hand op haar achterhoofd en trok haar naar beneden. Ze pakte hem vast. Haar man had ook geen kleintje, maar die van Renzo was langer. Ze likte zijn schacht. Ze likte het topje en nam hem toen in haar mond. Haar hand ging op en neer, terwijl ze hem proefde. Ze likte en pijpte hem. Af en toe keek ze op. Ze zag hoe hij genoot en zij niet minder. Ze proefde zijn voorvocht. Haar kutje was nat. Het jeukte en tintelde. Ze wilde aangeraakt worden, maar wachtte. Haar hand omvatte zijn zak. Ze voelde zijn ballen. Dit was zo lekker.
Toen ze voelde hoe hij haar wegtrok, stopte ze.
“Ga liggen! Nu is het mijn beurt."
Ze ging op haar rug op de bank liggen. Een been op de salontafel. Renzo pakte een kussentje en duwde dat onder haar kont. Toen ging hij tussen haar benen. Ze voelde zijn tong over haar schaamlippen. Ze voelde hoe hij haar schaamstreek likte. Met beide handen duwde hij haar lipjes opzij. Toen likte hij haar daar en zijn tong vond haar klitje. Nog even likte hij haar, maar toen sloten zijn lippen om haar klitje en zoog hij. Pauline dacht dat ze gek werd. Elektrische prikkels schoten door haar heen. Ze duwde haar onderlichaam omhoog. En ineens was daar zijn vinger die in haar gleed.
Renzo kromde zijn vinger op zoek naar het intieme plekje. Zijn mond hield hij op haar klitje, terwijl hij haar vingerde. Het zweet was Pauline uitgebroken. Haar ademhaling zwoegde, haar hart klopte wild. Ze voelde dat ze ging komen. Maar toen liet Renzo los. Hij kroop naar boven, kuste en zoog op haar tepels. Verder omhoog, haar hals en toen haar mond. Pauline proefde zichzelf. Zijn kus was dominerend. Ze voelde zijn pik op zich. Ze had hem nodig. Ze wilde hem: die vieze gluurder, die heerlijke charmante Italiaan.
Zachtjes zei Renzo: “Ik wil je.”
“Ja,” kreunde ze bijna. “Neem me, ik wil jou ook.”
Hij ging op de bank zitten. Pauline klom op zijn schoot. Zijn lul gleed in haar. Toen begon ze hem te berijden. Daar kwam het orgasme. Als een golf rolde die over haar heen. Ze voelde zijn harde, lange lul in haar. Hij hijgde, maar kon zich nog beheersen. Toen Pauline’s golf langzaam in kracht afnam, richtte ze zich op. Ze voelde hem zo diep in zich. Ze keek naar hem. Langzaam ging ze op en neer om hem nog meer te prikkelen. Hij opende zijn ogen.
“Niet in me klaar komen,” zei ze.
Ze liet zich op hem zakken en draaide haar onderlichaam. Daarna weer omhoog en langzaam naar beneden.
“Ik ga komen,” kreunde Renzo opeens.
Snel ging ze van hem af. Op tijd! Zijn zaad schoot op zijn buik. Pauline keek toe, maar raakte hem niet aan. Ze zag zijn lul wippen bij iedere ontlading. Hij trok haar naar zich toe en kuste haar hartstochtelijk. Daarna lieten ze hun lichamen tot rust komen.
Pauline stond op en pakte haar ochtendjas. Met een glimlach liep ze weg. In de badkamer pakte ze haar mobiel. Het rode lampje knipperde niet meer. Ze borg het veilig op. Toen waste ze haar gezicht en trok haar ochtendjas aan. Terug in de kamer zag ze dat ook Renzo aangekleed was. De seks was voorbij. Ze had seks gehad met haar gluurder en dat was iets wat ze in de verste verte niet verwacht had. Ze spraken af dat hij de foto’s vrijdag zou brengen.
Om hem nog wat aan te moedigen, zei ze: “Bel je eerst? Dan wacht ik je op en misschien heb je tijd om wat langer te blijven.”
“Wat bedoel je, lieve Pauline?”
Ze registreerde onmiddellijk zijn fout. Zei hij dat ook niet tijdens een telefoongesprek?
“Het was wel erg lekker vanavond, als je begrijpt wat ik bedoel.”
Natuurlijk wist hij wat ze bedoelde en natuurlijk wist Pauline dat hij haar begreep.
Ze namen afscheid en hij vertrok.
Na de douche nam Pauline nog een glas wijn. Op de bank dacht ze aan de avond terug. De erotische foto’s, de lekkere seks. Ze nam haar mobiel. Een groot deel stond op de band. Het geluid was niet helder, maar wat er gezegd werd was redelijk te verstaan. Het stopte kort nadat ze hem vroeg of hij zich ook niet wilde uitkleden. Haar missie was geslaagd. Meer dan geslaagd. Wilde Renzo niet zelf in de problemen komen, dan moest hij onmiddellijk stoppen met zijn gluurwerk. Maar goed, dat gesprek volgt vrijdag wel.
Toen de wijn op was, deed ze de gordijnen in de kamer open en het licht uit. Toen liep ze naar de slaapkamer. Het werd tijd om te gaan slapen!
***
Het probleem was dat Pauline innerlijk verdeeld was. Aanvankelijk had ze gedacht met een vies oud mannetje te doen te hebben, maar Renzo bleek een heel aantrekkelijke veertiger. Hij had haar privacy geschonden door foto’s van haar te maken zonder dat ze er van wist, maar hij wist niets van haar geluidsopname. En dan hun seks! Pauline moest toegeven dat de man van wanten wist. Het was meer dan lekker en ze zag een nieuw avontuurtje wel zitten. Als ze heel eerlijk was, was vrijen met Renzo heel wat beter dan met haar minnaar.
Renzo belde vrijdagmiddag of hij ‘s avonds langs kon komen. Pauline had er al op gerekend. Ze antwoordde hem: “Alleen als je echt tijd hebt!”
Hij antwoordde: “De hele avond!” Hij lachte.
“Heerlijk,” antwoordde ze, “maar wat vertel je thuis?”
“Dat ik weg ben voor een fotoreportage in het oosten van het land en dat het wel eens heel laat kan worden.”
“Dan zie ik je vanavond! Een uur of zeven?”
Weer wat informatie verzameld. Hij zei dan wel niet letterlijk dat hij een vrouw had, maar er was in ieder geval iemand.
Pauline nam een uitgebreide douche. Ze voelde spanning. Het ging erom, straks. Ze koos uit haar kledingkast voor een jurk. Een sexy jurk met een laag decolleté. Haar ondergoed werd wit. Een beetje opmaak en een lekker geurtje. Pauline was er klaar voor.
Om zeven uur kwam Renzo met schoudertas. Fris geschoren en, zowaar, ook hij had een lekker geurtje. Blijkbaar was hij er ook klaar voor. Bij binnenkomst nam hij haar hand en drukte zijn lippen er tegen. Geen kus! Italianen weten hoe het moet. Charmant vertelde hij hoe mooi ze er uit zag. Ze liepen de huiskamer in. Bewust had Pauline de gordijnen open gelaten. Mocht het tot seks komen, dan wel in de slaapkamer.
Uit zijn tas haalde hij een envelop. “De foto’s,” zei hij met een grijns.
Pauline nam de envelop aan en legde die op de tafel.
“Straks,” zei ze, “ga zitten.”
Hij nam plaats op de bank, maar Pauline koos een stoel. Ze pakte haar mobiel.
“Eerst iets anders. Ik wil dat je hier naar luistert. Dit is een kopie voor alle duidelijkheid.”
Ze drukte op de afspeeltoets. Het gesprek begon ergens halverwege. Ze liet de opname een paar minuten lopen terwijl ze hem aankeek.
Ze zag hem kijken van de telefoon naar haar en weer terug. Ze zag van alles in zijn gezicht: onbegrip, verbazing, ja, zelfs frustratie.
Toen ze de opname stopzette, vroeg hij: “Jij hebt ons gesprek opgenomen? Waarom?”
“Waarom heb jij van mij foto’s gemaakt, Mario?”
Even keek hij haar aan, maar sloeg toen zijn ogen neer. Zachtjes zei hij: “Je weet er dus van!”
Pauline herhaalde haar vraag: “Waarom Renzo?”
Hij haalde diep adem en zei: “Omdat ik je een hele mooie vrouw vind.”
“En wat was je plan? Ze op Facebook zetten?”
“Nee, nooit!” Het kwam er wilskrachtig uit. “Ik zei het wel, maar ik zou het nooit doen. Je moet me geloven!”
“Wat was dan je plan?”
“Ik weet dat je man regelmatig langere tijd van huis is. En dan komt er soms een ander.”
“Ja, en..?”
Renzo zei niets.
Pauline keek hem aan. Ze geloofde hem. Haar vrouwelijke intuïtie vertelde haar dat hij de waarheid sprak. Toen ging er ineens een lampje branden.
“Renzo, ben je jaloers als er een ander bij mij komt?”
Hij keek haar aan en knikte. “Waarom hij?”
Pauline moest toch even glimlachen. Het was jaloezie. Renzo, de jaloerse gluurder!
“Wat was je met de foto’s van plan?”
“Ik zal het maar eerlijk zeggen. Ik wilde ze gebruiken om jou ergens te ontmoeten. In een hotel of zo. Maar alles veranderde toen mijn baas zei dat ik hierheen moest gaan om een fotoreportage te maken.”
Hij vatte moed en vroeg: “Heb jij dat bewust geregeld?”
Pauline knikte.
“Hoe wist je van mij?”
“Zodra ik je stem hoorde, herkende ik je Italiaanse accent. Hoeveel Italianen wonen in dat flatgebouw?” Ze wees met haar hand in de richting van het gebouw. "Ik heb een vriend gevraagd het voor me uit te zoeken. Je was zo gevonden, maar ook ontdekte hij waar je werkte. Ik regelde dat jij degene was die de foto’s kwam maken. En toen je kwam…”
Ze zweeg. Ook Renzo zei niets.
Na een moment van stilte vervolgde Pauline: “Ik verwachtte een oude man die er blijkbaar genoegen in schept om vrouwen te begluren. Maar jij... wel….jij viel me mee.”
Ineens stond Renzo op en kwam snel naar Pauline toe. Hij viel op zijn knieën en greep haar handen. “Het spijt me. Het spijt me zo. Kun je me vergeven? Alsjeblieft?”
Ze keek op hem neer. Ja, hij meende het. Wat hij gedaan had was niets anders dan een dwaze zet.
“En nu?” vroeg ze
“Ik vernietig alle foto’s. Ik beloof het je. Maar je moet me vergeven. Het was fout wat ik gedaan heb.”
Ze glimlachte. Ondanks alles was Renzo gewoon een aardige charmante man.
Ze keek bedachtzaam en zei toen: “Op een voorwaarde. Jij geeft me de beste seks die ik ooit gehad heb!”
Renzo lachte: “Een vrouw als jij te beminnen, daarvoor is mij niets te veel.”
“Goed. Maar nu eerst de foto’s!”
Ze gingen op de bank zitten. De foto’s waren prachtig geworden. Glanzend afgedrukt. Heel opwindend, heel erotisch!
“Ik neem ze allemaal. Hoeveel kost het?”
“Jouw vergeving betekent voor mij veel meer dan het geld. Ik geef ze je. Ze zijn van jou.”
Ze doken niet gelijk het bed in. Renzo toverde uit zijn tas een fles echte Italiaanse wijn. De glazen werden gevuld. Er werd getoast en gedronken. De erotische foto’s werden op de salontafel uitgespreid. Ze keken er naar en wezen op de mooiste en beste foto’s. De sfeer was opwindend. Kleine kusjes werden gedeeld, maar tot echte seksuele handelingen kwam het nog niet. Af en toe raakte Renzo haar aan. Een arm, een hand, dijbenen tegen elkaar. De spanning steeg. Een tweede glas werd ingeschonken. Beiden dronken en wachtten op het juiste moment.
Pauline nam het initiatief. Ze pakte zijn gezicht en drukte haar lippen op de zijne.
“Kom,” zei ze slechts.
Ze stond op en liep naar de slaapkamer. Renzo volgde.
De kleren waren zo uit. Renzo nam haar in zijn armen en drukte haar naakte lichaam tegen zijn naakte lichaam. Pauline rook zijn aftershave, maar nog sterker zijn mannelijkheid. En Renzo had de vrouw die hij begeerde in zijn armen. Ze kusten elkaar. Pauline genoot van zijn kussen. Precies goed. Hij wist echt hoe hij een vrouw moest kussen! Na een lange eerste kus lieten hun monden elkaar los. Pauline was buiten adem. Haar verlangen was tot grote hoogte gestegen. Ze voelde vocht aan de binnenkant van haar dijbenen en ze wist wat het was. Haar vocht! Tijdens de tweede kus duwde Renzo haar langzaam naar achteren. Ze werd op het bed geduwd. Haar kont op de rand, haar voeten op de grond. Renzo boog zich over haar heen. Weer een kus. Zijn lippen langs haar hals en naar haar borsten. Ze trilde toen ze zijn mond op haar tepels voelde. Hij likte en zoog. Alle tijd nam Renzo voor haar. Hij likte haar buik. Zijn tong kriebelde in haar navel. Pauline voelde zijn mond naar haar schaamstreek gaan. Maar Renzo stopte. Hij bouwde de spanning nog verder op. Zijn mond zocht opnieuw haar mond. Ze voelde zijn harde pik op haar schaamstreek. Toen verloor ze zich opnieuw in zijn hete kus. Hij kuste haar voorhoofd, haar wangen, haar hele gezicht. Ze voelde zijn pik tussen haar lipjes schuiven. Weer keerde hij terug naar haar borsten. Voorzichtig nam hij haar tepels tussen zijn tanden. Ze voelde zijn mond weer over haar lichaam gaan. Opnieuw kwam hij bij haar schaamstreek. Nu stopte hij niet. Hij likte haar gezwollen lipjes. Ze voelde dat hij naar haar kutje keek, naar de vochtige binnenkant van haar dijbenen. En dat wond haar nog meer op. Het was lang geleden dat ze zo geil was. Wat een minnaar! Haar huidige minnaar verbleekte bij wat Pauline nu onderging. En dan te bedenken dat ze op het kussen na nog niet eens meedeed!
Renzo richtte zich op. Hij pakte haar benen en hield die vast bij haar enkels. Hij bracht haar benen omhoog en bij elkaar. Pauline keek toe. Ze zag hoe hij haar tenen begon te likken en ze in z’n mond nam. Ik heb m’n voeten niet eens gewassen, schoot het door haar hoofd, maar het leek Renzo niet te deren. Het kriebelde toen zijn tong de onderkant van haar voeten likte. Met geopende mond keek ze toe.
Renzo hield haar benen met een hand vast. Met de vingers van zijn andere hand wreef hij tussen haar tenen. Alles voelde geil aan. Wat een minnaar, dacht ze weer. Zachtjes legde hij één been op bed. Nu kon Pauline zijn erectie goed zien. Wat is hij groot! Wat is hij hard! En wat een beheersing! Zijn hand hield nu haar voet vast. Zachtjes, ja bijna liefdevol masseerde hij met zijn andere hand haar been. Haar kuit, de achterkant van haar knie, de onderkant van haar dijbeen. Ga maar verder, dacht Pauline, maar Renzo ging niet verder. Haar aankijkend streelde hij haar been. Pauline genoot met volle teugen.
Weer tilde Renzo beide benen op maar hield ze nu in een V-vorm. Pauline zag hoe zijn ogen langzaam haar lichaam aftastte tot ze bleven rusten op haar kutje. God, hij doet het weer! Waarom vind ik het zo opwindend als hij naar me kijkt? Ik vond het ook opwindend toen ik op bed mijzelf bevredigde, wetende dat hij vanuit zijn flat naar haar keek. En toen wist ik nog niet wie hij was. Nu wel! Wat een man!’ Pauline wilde zijn pik aanraken. Zijn hardheid voelen. Ze deed het niet.
Op zijn aanduiden kroop ze wat verder op bed. Hij maakte zijn vingers nat met haar overvloedige kutvocht en wreef toen over zijn pik. Tergend langzaam, nee, plagend langzaam duwde hij zich in haar. Halverwege stopte hij. Begreep hij haar smachtende blik? Met zijn pik half in haar neukte hij haar. Dieper, smeekte haar ogen, maar Renzo ging zijn eigen gang. Hij bepaalde. Pauline wist het en zei daarom niets. Maar zelfs met zijn pik half in haar was het gevoel overweldigend. Ze kreunde van genot. Een orgasme bouwde zich op. Ze hield haar ogen stijf gesloten en daardoor wist ze niet hoe Renzo op haar lette. Toen Renzo zag dat ze er dichtbij was, stootte hij door. Pauline voelde hoe zijn pik haar ineens vulde en ze liet zich gaan. Ze wilde het niet tegenhouden, nee, ze kon het niet tegenhouden. Renzo neukte haar dan weer snel, dan weer langzaam. En Pauline kwam. Meerdere orgasmes overspoelden haar. Haar vingers klauwden in het laken. Ze schreeuwde het uit. Eindelijk kwam ook Renzo. Hij trok zich uit haar terug en sproeide zijn zaad over haar lichaam.
Diep ademhalend lagen ze naast elkaar. Renzo gaf haar kleine kusjes terwijl Pauline worstelde om weer tot zichzelf te komen. Toen kroop ze in z’n armen en bleef stil liggen. Zijn hand streelde haar haren. Ze zeiden niets.
Pauline’s gedachten werden weer helder. Mario! Renzo! Niks geen vies oud mannetje met een verschrompeld pikkie, maar een geweldige minnaar met een heerlijke harde pik. Dat had ze een paar weken terug niet kunnen bedenken. Misschien moest ze hem maar als minnaar nemen als Maurice er niet was. Met Maurice vrijen was zo heel anders. Daar zat gevoel bij, liefde. Bij Renzo? Ook gevoel natuurlijk, maar wel heel andere gevoelens.
Het was al over elven toen Renzo zich klaar maakte om te vertrekken. Bijna verlegen stonden ze bij elkaar.
Eindelijk sprak Renzo: “Mag ik je nog een keer zien?”
Het klonk zo timide. Maar Pauline had al lang beslist.
“Dat mag je, maar niet meer door je telelens, tenzij…”
“Nee, natuurlijk niet. Dat beloof ik je.”
“Tenzij…..” vervolgde Pauline, “tenzij ik je er om vraag.”
Niet begrijpend keek hij haar aan.
“Nee, daar moet je het mee doen. Ik hou de Nokia. Volgende week komt mijn man. Als hij weer vertrekt, bel ik je met de Nokia.” Ze pakte het toestelletje. “Zet je nummer erin!”
Renzo moest daarvoor wel op een papiertje kijken. Toen zette hij het nummer in het toestelletje.
“Bel me niet. Ik bel jou,” zei Pauline nog.
Een klein kusje op de elkaars lippen en Renzo vertrok.
Pauline liep naar haar slaapkamer. Het rook naar seks. Heerlijk. Eigenlijk zou ze hem best nog wel een keer willen zien voordat Maurice thuiskwam, maar nee, toch maar niet. Laat hem maar smachten. Ze trok haar kleren uit en liep naakt naar de douche. Toen kroop ze in bed. Ze rook hem nog. En ondanks dat ze geweldige seks had gehad, kon ze niet nalaten zichzelf toch nog even te strelen.
Het kan in het leven soms toch wel heel wonderlijk gaan.
- EINDE -
