Poseren

'Waarom heb je mij gekozen?'

Ze lag achterover. Het poseren was dit keer gemakkelijk dan anders: op haar rug, de benen iets naar buiten. Geen moeilijke houdingen waar je kramp van krijgt, geen urenlang staan waar je voeten pijn van gaan doen. Alleen maar liggen, meer niet. Ze was bijna in slaap gevallen terwijl de beeldhouwer met zijn werk bezig was.

Ze had wel vaker voor hem model gestaan; voor hem of voor zijn klasje met leerlingen. Altijd correct, nooit een onvertogen woord. Haar naakte lichaam werd van alle kanten bekeken; maten als van 'heup tot navel', of van 'tepel tot kin' werden met de hand in de lucht geschat en zonder bijbedoelingen openlijk besproken.

In de pauzes zat ze – een jurk en broekje aangeschoten – met de klas rond de tafel waar ze koffie of thee met hen dronk. Het waren aardige jongelui, die vrijuit met haar praatten zonder verschil te maken tussen model of student. Na de pauze verdween ze in het zijkamertje, kwam daar met haar stevige, boerse lijf weer uit, en nam haar positie weer in.

Maar gisteren, na afloop van de klas, was de beeldhouwer naar haar toegekomen en had haar om deze bijzondere pose gevraagd. Hij was er een beetje verlegen mee geweest: 'Ik heb een cliënt,' zei hij, 'die het vrouwelijk orgaan als plaquette wil hebben. Natuurgetrouw, maar wel decent.'

Ze had hem verwonderd aangekeken.

'Ik ben niet in een positie om het te weigeren, ik kan het werk maar al te goed gebruiken,' had hij gezegd, 'en… ik heb meer opdrachten van hem te verwachten.'

'Waarom ook niet?' had ze na enig aarzelen gezegd. 'Niemand hoeft toch te weten dat ik het ben? Kun je me dat beloven?'

'Natuurlijk,' had hij gezegd, 'en mijn cliënt zal het ook niet kunnen schelen.'

Zo was ze vanmiddag gekomen, had zich zoals gewoonlijk in het zijkamertje uitgekleed, en was gaan liggen. Het was wel even wennen om haar benen zo te spreiden, maar ze was er al gauw aan gewend geraakt. Trouwens, erg ver hoefde het ook weer niet, had hij gezegd. Hij had op de draaitafel, waar de modellen altijd poseerden, wat kussens gelegd zodat ze gemakkelijk lag. Halverwege de sessie was ze in slaap gesoesd. Toen ze even wakker schrok en hem zo bezig zag, had ze gedachteloos haar vraag gesteld.

'Waarom heb je mij gekozen?'

'Ik had iemand nodig met een strak gevormde eh… vrouwelijkheid,' zei hij aarzelend.

'Maar je kon toch niet weten hoe ik er daar uitzie? Ik sta er altijd netjes bij.' Ze was een beetje verontwaardigd: 'Ik zorg er altijd voor dat ik mijn benen goed dichthoud. Ik heb zelfs thuis voor de spiegel gekeken of je niets ziet…'

Hij keek haar verwonderd aan: 'Dat wist ik niet.'

'Ja, dat wil ik tegenover mijn Eric niet. Hij kijkt wel niet erg naar me als we aan het vrijen zijn, maar ik wil toch niet dat Jan en alleman mij daar gezien heeft als ik voor hem sta.' Ongemerkt gaf ze iets van haar privéleven prijs.

'Dat is ook zo,' zei hij, 'we zien niet meer van je dan een bosje haar en de welving van je buik, daar is niets op aan te merken. Maar een enkele keer, bij een bepaalde lichtinval, zie je meer. Dan valt het licht door je haren heen – erg dik behaard ben je nu ook weer niet – en is de aanzet van je gleufje te zien. Strak en zonder storende uitsteeksels, als ik het zo zeggen mag… Dat had ik voor mijn opdracht nodig. Vind je het erg?'

'Wat?'

'Dat ik gekeken heb?'

'Nee, ik geloof het niet. Je ziet nu heel wat meer…'

'En hoe. En eigenlijk wordt 't erg mooi. Ik had het niet verwacht, maar ik ben m'n opdrachtgever toch dankbaar dat hij ernaar gevraagd heeft.'

Hij keek naar zijn werkstuk in klei, waar de welvingen van haar benen en de aanzet van haar venusheuvel de omlijsting vormden van een mooie, half openstaande vrouwelijkheid, met een bekroning van warrig kroeshaar. Kroeziger en warriger dan in werkelijkheid. De welving van haar grote lippen en het verborgen verloop van haar kleine lippen waren ingetogen weergegeven.

Ze ging rechtop zitten en keek vanaf haar plaats naar het resultaat. 'Mooi,' zei ze, 'zo mooi ben ik eigenlijk niet.' Ze kleurde. Het laatste kwartier was haar vrouwzijn – door haar soezerigheid heen – wakker geworden. Ze had haar lippen voelen zwellen, in het werkstuk was dat duidelijk te zien.

'Jawel, je bent daar mooi.' Hij zei het uit de grond van zijn hart. Tegelijkertijd zag ze dat er in zijn broek een bolling was gekomen die er eerst niet geweest was.

'Mooi,' zei hij nog een keer en keek – maar nu intens en met andere ogen – naar haar naaktheid. Ze zat daar met de handen op haar knieën, open en bloot zonder gêne.

'Ik wil jou ook zien…' zei ze ineens. Het kwam eruit zonder dat ze erbij nagedacht had. Ze sloeg een hand voor haar mond – geschrokken – maar ze keek hem toch afwachtend aan.

'Meen je dat?'

'Ja. Je hebt naar mij gekeken. Als vrouw. Dat heb je vroeger nooit gedaan.' Hij kleurde.

'Ik voel het heel diep in mij, en nu voel jij het ook, ik kan het zien.'

Geschrokken keek hij omlaag. Hij kon 't niet ontkennen.

'Nu wil ik dat mannending van jou zien… Nu het in opstand komt!'

Hij zei niets, maar trok zijn rits naar beneden. Hij viste zijn werktuig uit het binnenste van zijn kleding en bracht hem naar buiten. Het was al aardig groot geworden, hoewel zijn koppetje nog decent in zijn vel zat. De aderen stonden er blauw op, zijn verwarde haren staken naar alle kanten uit.

'Mooi,' zuchtte ze, 'wat is zo'n ding toch mooi, ook al is ie nog zo lelijk!'

Ze keek gespannen naar zijn mannelijkheid, ze voelde de echo van haar kijken in haar eigen lichaam. Ze zat nu met geopende benen voor hem, hij stond open en bloot voor haar. Met toenemende spanning keken ze naar elkaar en naar elkaars werktuigen. Hun adem ging sneller op en neer.

'Ik wil je helemaal bloot.'

Het ontsnapte haar, net zoals de vraag 'ik wil je zien' haar zo-even ook ontsnapt was.

Hij schopte zijn schoenen uit, trok snel zijn broek en boxershirt uit. De rest – zijn sokken, zijn overhemd, zijn trui – liet hij aan. Zo kwam hij onbeschaamd, met zijn behaarde blote buik, voor haar te staan. Zijn geschut was op volle sterkte gekomen, de dreigende kop was al een beetje uit zijn velletje geschoven; zijn buidel hing er schaamteloos bij. Aan alle kanten stonden er verwarde haren overeind, zwart en ongeregeld.

Ze keek bronstig naar al dat moois dat daar voor haar uitgestald lag, hij keek wellustig naar haar geheime pracht die voor hem openstond.

Toen stak ze een arm naar voren en nam zijn geslacht in haar hand. Ze voelde de warmte en de toenemende hardheid van zijn bronst. Zachtjes bewoog ze haar hand op en neer, ze voelde de zachte huid om de harde stam heen en weer gaan.

Hij maakte een slikkend geluid.

Genietend voelde ze aan zijn stevige staf, en liet door een handige beweging diens gloeiende kop naar buiten komen. Het gezicht daarop benam haar bijna de adem.

'Lief. Lief.'

Hij voelde zijn mannelijkheid gevaarlijk groeien. Veel langer zou zij daar niet mee door moeten gaan…

'Wil je 't met me doen?' fluisterde ze.

'Doen…?' het kwam er schor uit, 'ja…'

Ze viel achterover, haar benen gespreid, haar geslacht voor hem open. Met een kreet sprong hij op haar af. Haar vingers hielpen hem naar binnen, ze voelde hem diep in haar doordringen. Een alles omvattend, bevredigend gevoel kwam over haar. Dit was waar ze de hele middag – zonder het te weten – naar verlangd had. Dit overweldigende, dit alles doordringende…

Ze zag dat hij langs haar buik naar beneden keek. Naar de plek waar hij bij haar naar binnen gedrongen was. De hele middag had hij daarnaar staan staren – beroepsmatig – maar nu wilde hij haar lippen zien. Zoals hij de ongedwongen beweging wilde zien waarmee die lippen in en uit stulpten als hij in haar op en neer ging.

Haar bronst steeg, haar wellust nam haar lijf – en meer dan haar lijf – in bezit. Zijn bronst ging met de hare mee, ze hoorde hem hijgen. Haar hand ging ongemerkt naar beneden, naar het vertrouwde plekje tussen haar benen. Haar middelvinger kwam op haar gevoelige plekje terecht en voegde diens opwindende routine aan de hartstocht van zijn bewegingen toe. Haar adem stootte, ze gilde.

Ze voelde nu hoe hij vlak bij zijn hoogtepunt kwam, zijn bewegingen werden heftiger, ongecontroleerder, ieder ogenblik kon hij komen… Ze wreef zichzelf versneld op, zich onbeschaamd klaarmakend, terwijl het beukend geweld van zijn op en neer gaande buik doorging.

Hij kwam, ze voelde zijn lichaam verstrakken. Met een laatste vingerbeweging werkte ze zichzelf over de rand en kwam samen met hem klaar. Golf na golf kwam over hem, hij ging in haar ten onder.

Golf na golf trok door haar heen en nam haar lichaam in bezit. Zijn zaad stroomde in haar, schoksgewijs. Haar sappen kwamen los, in haar ravijn, langs haar benen, over haar buik…

Toen het over was, bleef hij nog even in haar, om haar de kans te geven helemaal klaar te komen. Als vrouw deed ze daar nu eenmaal langer over…

'Je bent lief,' zei ze, toen ze klaar waren, 'lief om zo in me te blijven.'

Hij gleed uit haar. Ze keken verbaasd om zich heen. Bloot, bezweet en kleverig lagen ze op die draaitafel in de kale ruimte van het atelier. Het koude Noordse licht van de hoge ramen keek onbarmhartig op hen neer. Ze voelden zich als Adam en Eva na de zondeval, bloot en betrapt…

'Ik wil met je naar bed.'

Ze moest om zichzelf lachen, in de termen van het gangbare spraakgebruik waren ze immers al met elkaar naar bed geweest. Maar hij begreep haar, ze verlangde naar iets zachts, iets warms om in te liggen… Hij nam haar bij de hand; zijn harige lichaam ging haar vooruit, haar stevige boerenlichaam volgde.

'Mijn vrouw is niet thuis,' hij wees op het grote bed met de kussens en dekens en z'n zachte ondergrond.

Zo'n bed was wat ze bedoeld had. Hij trok de dekens open en liet haar instappen, daarna volgde hij haar. Met één hand op haar borst, met zijn mond tegen haar schouder, kwam hij achter haar te liggen. De warmte van het bed nam hen langzaam in bezit, de kilte van het atelier en het naakt lopen in de gang hadden hen koud gemaakt. Ze vond hem ontroerend omdat hij zo aan haar dacht, zo lief met die hand om haar borst… Zo intiem in dat bed dat wel van hem, maar niet van haar was. Van hem en van zijn vrouw…

Maar ook al was ze een indringer, ze genoot ervan. 'Lieverd,' zuchtte ze en soesde de tweede maal die middag in. Toen ze weer wakker werd, voelde ze zijn pezige mannenlichaam tegen haar aan. Ze genoot van zijn lichaam met alle poriën van haar huid. Na een tijdje ging ze, nog steeds op bed, op haar knieën zitten en boog zich over hem heen. Ze sloeg de dekens terug en verlustigde zich aan zijn naaktheid. Ze had in lange tijd niet zo intens naar een man gekeken; haar Eric hield wel van vrijen, maar dat ging recht-op-en-neer, zonder veel voorspel. En na afloop wilde hij altijd slapen…

Ze nam zijn mannending in handen. Zo lief klein en slap, nog helemaal kleverig van alles wat hij met haar – en zij met hem – gedaan had. Ze liet haar handen over zijn buideltje dwalen en voelde daarin die harde, verborgen eiertjes waar ze altijd een geheime belangstelling voor gehad had. Zijn harige kruis en zijn behaarde buik lagen voor haar handen open. Ze wreef door al dat kroezige haar, ging met haar handen langs de binnenkant van zijn benen, greep in zijn billen… Hij was ondertussen wakker geworden, verwonderd over zoveel vleiende belangstelling, maar hield haar niet tegen. Zo bekeken en bevoeld te worden was voor hem een nieuwe ervaring, zijn vrouw Gon was niet zo kijkerig.

Ze viel op het bed opzij, haar hoofd kwam ter hoogte van zijn knieën terecht. Ze bleef met haar handen in zijn kruis rondwaren. Opgewonden begon ze in zijn been te bijten, net boven zijn knie, terwijl haar handen onrustig bleven doorwoelen. Onrustig, maar wel voorzichtig, ze wilde hem geen pijn doen.

Zijn hoofd was bij haar knieën terecht gekomen, hij keek omhoog naar haar geslacht. Hij keek nu in haar volle schaamstreek, vollediger en naakter dan hij het die middag gezien had. Heel haar lusthof, opgewonden en wel, heel haar glorieuze gleuf was van begin tot eind zichtbaar. Tot en met het kleine gaatje, waar haar stevige billen achter uitstaken. Normaal zou hem dat teveel geweest zijn, een te angstaanjagend, te dierlijk gezicht. Maar haar voortdurend betasten en rondwoelen in zijn manlijke delen miste zijn uitwerking niet. Hij begon alweer opgewonden te raken, hij genoot nu onbeschaamd van het levenslustige landschap dat voor hem lag.

Hij begon haar te ruiken, een zinnelijke, vrouwelijke geur, die je eerder bij een mondaine vrouw dan bij haar zou verwachten. En die hem daardoor des te meer opwond.

Ze klom langzamerhand met haar mond naar zijn mannelijkheid, zoals hij met zijn mond dichter bij haar vrouwelijkheid terechtkwam. Toen ze zover was, nam ze zijn geslacht in haar mond. Voor zover dat niet al hard en stijf geworden was, kwam hij nu weer op volle oorlogssterkte. Ze zoog en likte, en hitste hem tot het uiterste op. Op zijn beurt zette hij zijn lippen op haar geheime mond, zoog en likte en betastte haar in dezelfde mate…

Ze waren weer daar waar ze in het atelier geweest waren: hartstochtelijk, in volle bronst. Lang kon dit liefdesspel niet duren. Dit keer kwam zij het eerst, in gang gezet door de vorige keer die bij haar nog niet uitgewerkt was. Hij voelde haar onder zijn zoenen samenkrimpen en zich tegen hem aanklampen. Ze kwam in grote golven, jammerend en trillend.

Hij volgde haar enige tijd later, toen haar zoenen in zuigen was overgegaan. Ze ving hem in haar handen op…

Ze huilde een beetje toen ze klaar was en hij met zijn hoofd naast haar gezicht was gaan liggen. 'Lief ben je,' zei ze, 'je voelt zo goed aan waar ik van hou. En je schaamt je niet, je gaat zo lekker je gang…'

'Nja,' kreunde hij. Hij zei maar niet dat ze zelf nog onbeschaamder was geweest dan hij.

Zijn model… Ze lag weer voor hem.

Toen hij haar gevraagd had om nog een keer op die manier voor hem te poseren, was ze kwaad geworden: 'Als je met me naar bed wilt, kun je 't gewoon vragen,' en wat meer timide: 'Je weet best dat ik dat wel wil…'

Maar dat was het niet geweest: 'Ik heb nog zo'n opdracht gekregen. Mijn opdrachtgever heeft mijn werkstuk aan een ander laten zien – trots als hij was – en die wilde ook zoiets. Alleen wat groter.'

'Je wordt nog een specialist op dat gebied,' had ze spottend gezegd, maar ze had wel toegestemd. Stilzwijgend waren ze het erover eens dat het niet bij poseren alléén zou blijven.

Ze lag soezerig achterover. Ze genoot van de hongerige blik waarmee hij nu naar haar keek. Ze was warm geworden van de lijfelijke belangstelling die uit zijn ogen sprak. Haar vrouwelijkheid was warm geworden en lag nu, meer geopend en groter dan de vorige keer, voor hem. De sfeer was ook begeriger. Ze zag een bobbel in zijn broek verschijnen die daar niet meer verdween. Maar hij hield zich in, hij moest nu eenmaal zijn werk doen.

Ze dacht nog even terug aan het moment waarop ze uit het kleine zijkamertje gekomen was. Normaal kwam ze daar naakt uit om haar pose aan te nemen, nu had ze een jurkje aan. Ze had zijn verbaasde blik gezien, maar voordat hij iets had kunnen zeggen, was ze gaan liggen en had haar jurk omhoog geschoven. Haar heiligdom was vrijgekomen – daar ging het toch om – bloter dan anders in de omgeving van haar opgeschoven jurkje, en haar kousen en schoenen die ze ook aangehouden had. Dat ze er zo provocerender uitzag dan anders, wist ze ook wel. Dat was juist de bedoeling.

Hij had geschokt gereageerd, belust kijkend naar haar ongewone naaktheid, tussen jurk en kousen geëtaleerd. Maar hij was aan het werk gegaan, lang en aandachtig.

'Klaar,' riep hij op een goed moment, ze werd uit haar sluimer wakker. Ze kwam, steunend op haar ellenbogen, overeind en keek naar het werkstuk. Het was groter dan de vorige keer en explicieter. De rondingen en bollingen van haar vrouwelijkheid waren meer uitgesproken en de details van het innerlijk waren minder verhullend. Eigenlijk was het pure pornografie wat ze daar zag, maar het was evengoed pure levenslust. Hij had haar weergegeven zoals ze zich gevoeld had. Als vrouw, als lustobject, als drager van een begeerte die uit haar lijf en uit haar vrouwelijkheid naar buiten straalde.

'Mooi,' stamelde ze, 'mooi… Maar nu wil ik…' hij begreep haar voordat ze uitgesproken was… 'wil ik jou zien.'

Hij trok snel wat kleren uit, maar bleef, net zoals zij, van boven gekleed. Zo stond hij als een vurige speerdrager voor haar. 'Mooi,' zei ze nog een keer, maar ze bedoelde nu iets anders, 'mooi en lief,' en nam zijn groot gegroeide geschut liefdevol in haar handen. 'Lief…' stamelde ze nog een keer. Zo zat zij daar, en stond hij daar, ze aten elkaar met hun ogen op.

'Kom,' zei hij en nam haar bij de hand.

Zijn ruime trui viel over zijn billen, maar kon zijn grote geschut niet verbergen, haar jurkje viel krap over haar buik en verhulde ook bijna niets. Zo liepen ze – hij voorop – naar een kamer die ze nog niet kende. Er stond een groot tweepersoons bed met een stevige matras en maar één deken. Hij sloeg de deken niet open, maar nodigde haar uit om erop te gaan liggen.

'Nu,' fluisterde ze. Ze hadden geen voorspel nodig; het poseren, het kijken, het bekeken worden, het in klei weergeven van haar intiemste wezen, was voorspel genoeg geweest. Ze schopte haar schoenen uit, trok haar jurk omhoog, ging op haar zij liggen, met haar rug naar hem toe, en trok een been op. Zo bood ze haar geheime delen, half van achteren, aan.

Hij nam de uitnodiging aan, ging achter haar liggen, sloeg een been half over haar heen en bracht zijn geschut op zijn plaats. Hij ging naar binnen. Moeiteloos en met graagte, zo hard was zijn werktuig en zo vochtig haar innerlijk. Hij bewerkte haar met lange, diepe stoten; ze voelde dat hij met één hand haar borst omsloot. Door haar jurk heen. Een alles overheersende tevredenheid trok door haar heen, dit was waar het naakte deel van haar lijf de hele ochtend naar verlangd had.

Hij voelde hoe haar lichaam hem omsloot, daar waar hij haar de hele ochtend had mogen aanschouwen. Dit was het ultieme kunstwerk dat hij van haar maakte, een kunstwerk van vlees en bloed, van zweet en adem, van lijf en leden…

Hij voelde hoe hij diep in haar leegliep, in golven.

Zij voelde hoe ze zelf klaarkwam, schokkend, bevredigend. Ze voelde zich als vrouw, zoals hij voelde dat hij man was. Beeldhouwen, boetseren, kijken, bekeken worden… het had geen betekenis meer, dit was leven.

Toen ze klaargekomen waren en verzadigd tegen elkaar lagen, vroeg hij: 'Kijkt er nooit eens iemand naar jou, zoals ik?'

'Ja hoor,' zei ze bijna onhoorbaar, 'na de vorige keer met jou, kwam ik opgewonden thuis. Eric zat op me te wachten. Hij was wat van plan, dat zag ik aan zijn ogen, ik ken hem… Ik heb hem mij laten uitkleden, mijn jurk uit, mijn ondergoed. Maar toen hij zover was, heb ik gezegd: “Kijk nou eerst eens,” en heb hem mijn poezebeest aangeboden. Zijn blik werd er ineens door getrokken, hij keek naar mij zoals jij dat ook doet. Hij deed mijn benen uit elkaar en keek! Heerlijk… zo had hij het nog nooit bij mij gedaan!

Toen hij met me klaar was, vroeg hij jaloers: “Zien anderen jou ook zo?” en toen heb ik hem verteld hoe ik altijd voorzichtig poseerde en mijn benen steeds zorgvuldig dichthield. “Dat bewaar ik voor jou,” heb ik gezegd, zonder die ene uitzondering met jou te noemen. Dat vond hij heel geruststellend.'

'Hoe kwam hij ineens zo? Zo naar je te kijken?'

'Ik weet het niet, maar misschien drukte mijn lijf toch uit wat ik die middag met jou beleefd had. Dat was ook met kijken begonnen…'

'En hoe!'

'Hoe is het bij jou gegaan na afloop?'

'Gek, maar net zoiets als bij jou. Gon kwam de volgende dag thuis, terug van haar reis. Ze voelde aan dat ik wat wilde – ze kent me. Ik kleedde haar uit, maar daarna ging ik niet verder. Ik legde haar op bed en streelde en bekeek haar. Ze voelde ineens hoe belangrijk dat kijken voor me was en trok zich niet terug. Ze gaf zich bloot, meer dan anders. En daarna…'

'En daarna?'

'Dat hoef ik je niet te vertellen. Het was heerlijk, net zo heerlijk als die middag met jou. Ik geloof dat mijn huwelijksleven erop vooruit is gegaan, ondanks – of misschien wel dankzij – ons avontuur.'

'Bij mij is dat, denk ik, net zo.'

'Dan hebben we onszelf niets te verwijten.'

'We zijn toch model en kunstenaar… dan mag het toch?'

Model… en kunstenaar…

Elkaars tegenpolen.

Elkaars vervolmaking.