Als ik met jou ben wil ik wel sterven
Waarna je me in jouw prachtig lijf begraaft
Geen stil proces, maar onbeschaafd
Om een tomeloos genot te erven
Als ik met jou ben wil ik wel dood gaan
En word in het vuur van passie gecremeerd
Ons heftige vuur dat juist het leven eert
Wijl we in de schaduw van de dood staan
Mijn lichaam, het jouwe, zachtjes bijeen
Naar de rand van het bestaan, langzaam zweven
Dan de duikvlucht, zinderen van top tot teen
Leven, sterven, het is me om het even
Met jou op me, naast me, je lijf om me heen
Voel ik echt: Met jou sterven, dat is Leven
Ik was mis, dit was allesbehalve licht. Dit gedicht spreekt me enorm aan door de zware toon, de diepgang, de dramatiek die er in schuil gaat zonder dat het theatraal wordt.
Hier kan ik me echt in vinden.